ENBİYA SURESİ ÇEVİRİSİ

1- O insanların hesapları yakınlaştı. Oysa onlar halâ bir duyarsızlık içinde kayıtsız kalanlardır.

2- Onlara Efendilerinden yeni indirilmiş hiçbir hatırlama gelmiyor ki, onu ancak oyuna almakta olanlar olarak dinlememiş olsunlar.

3- Kalpleri (onunla) eğlenenler olarak (dinlerler). Ve o haksızlık yapmış olan kimseler o gizli konuşmayı saklayarak: "Bu, sizin örneğiniz bir beşerden başkası mıdır? Görmekte olduğunuz halde, artık o sihre mi geliyorsunuz? (dediler).

4- (Elçi): "Benim Efendim o yerdeki ve o gökteki o söyleneni bilir. Ve O, en iyi işiticidir, en iyi bilicidir" dedi.

5- (Onlar): "Hayır, hayallerin demetidir. Hayır onu kendisi yakıştırdı. Hayır o bir şairdir. Öyleyse o ilk gönderilmiş olanlar gibi bize (gözle görülen) bir ayet getirsin" dediler.

6- Onların öncesi bizim onu yok ettiğimiz hiçbir kasaba inanmamıştı. Şimdi onlar mı inanacak?

7- Ve biz senden önce de kendilerine vahyetmekte olduğumuz adamlardan başkasını göndermedik. Eğer bilmezlerseniz, haydi o hatırlama'nın (Tevrat'ın) halkına sorun.

8- Ve biz onları o yiyeceği yemez bedenler olarak da yapmadık. Ve onlar sürekli kalıcılar da değildi.

9- Sonra biz onlara verdiğimiz o söze sadık kaldık, böylece biz onları ve dileyeceğimiz kimseleri kurtardık ve o savurganlık yapanları da yok ettik.

10- Ant olsun ki biz size, onda sizin hatırlamanız gerekenler olan bir kitap indirdik. Hiç bağlantı kurmaz mısınız?

11- Ve biz haksızlık yapan olan kasabadan nicesini kırıp geçirdik. Ve biz onlardan sonra diğerlerini bir topluluk olarak meydana getirdik.

12- Bizim sıkıntımızı hissettiklerinde, onlar binitlerine vurarak birden kaçıyorlardı.

13- "Sakın binitlerinize vurup kaçmayın ve sorulmanız için onda refahlandırıldığınız şeylere ve durulma yerlerinize dönün."

14- (Onlar): "Yazıklar olsun bize, şüphesiz ki biz haksızlık yapanlar idik" dediler.

15- Onların bu çağrıları, biz onları bir biçilen ekine, sönen ateşler (gibi) yapıncaya kadar, son bulmadı.

16- Ve biz o göğü ve o yeri ve o ikisinin arasında olan şeyleri oyuncular olarak takdir etmedik.

17- Eğer biz bir eğlenceyi sahiplenmemizi isteseydik, ona kesinlikle kendi katımızdan sahiplenirdik. Eğer biz yapanlardan olsaydık.

18- Hayır, biz o gerçeği o geçersizin üzerine atarız da onu parçalar, artık o birden perişan oluvermiştir. Ve nitelemekte olduğunuz şeylerden dolayı o pişmanlık sözleri* sizin içindir.

*Bu ayette geçen "Elveylü" kelimesinin diğer ayetlerde nekre olarak geçmesine rağmen bu ayette marife olarak geçmesi, bu surenin 14. 46. ve 97. ayetlerinde "Yazıklar olsun bize" şeklinde çevirdiğimiz, inkarcıların pişmanlık ifadesi olarak söylediği sözlere bir atıf olduğunu düşündüğümüz için, bu ayetteki marifeli kullanımını "O pişmanlık sözleri" olarak çevirdik. 

19- Ve o göklerde ve o yerde olan kimseler O'nundur. Ve O'nun yanında olan kimseler O'na kulluk etmekten büyüklük taslamazlar ve (usanıp başka birine kulluğu) özlem duymazlar.

20- O gece ve o gündüz O'nu her eksiklikten uzak tutarlar ve buna ara vermezler.

21- Yoksa onlar o yerden bir takım tanrıları sahiplendiler de, onlar mı (ölüleri yeniden) yayacaklar?

22- Eğer o ikisinde Allah'tan başka tanrılar olsaydı, kesinlikle her ikisi de bozulurdu. (Bozulmadığına göre) demek ki o tahtın Efendisi Allah, onların nitelemekte oldukları şeylerden uzaktır.

23- O, yapmakta olduğu şeylerden sorulmaz. Oysa onlar sorulacaklardır.

24- Yoksa onlar O'nun aşağısından bir takım tanrıları mı sahiplendiler? De ki: "Haydi sağlam kanıtınızı getirin. Bu, benim beraberimde olan kimselerin hatırlatması ve benden önceki kimselerin hatırlatmasıdır." Hayır, onların tamamı o gerçeği bilmezler de bu yüzden onlar kayıtsız kalanlardır.

25- Ve biz senden önce elçiden hiçbirini göndermedik ki ona: "Gerçek şu ki, benden başka hiçbir tanrı yoktur, öyleyse bana kulluk edin" diye vahyediyor olmayalım.

26- Ve: "O çok şefkâtli bir çocuk sahiplendi" dediler. O, her türlü eksiklikten uzaktır. Hayır, (melekler çocuğu değil) değer verilmiş kullardır.

27- O sözle (sözünün üstüne söz söyleyerek) O'nun önüne geçemezler ve onlar O'nun buyruğunu işlerler.

28- Onların önlerinde olan şeyleri ve artlarında olan şeyleri bilir. Hoşnut olduğu kimseden başkasına da eşlikçilik (şefaat)* etmezler. Ve onlar O'nun endişesinden korkuyla titreyenlerdir.

*Meleklerin eşlikçiliği yani şefaati için Fussilet s. 30. 31. ayetlerine bkz.

29- Ve onlardan kim: "Şüphesiz ki ben O'nun aşağısından bir tanrıyım" derse, artık onun karşılığı cehennemdir. Biz o haksızlık yapanlara böyle karşılık veririz.

30- Gerçeği örtmüş olan kimseler, o gökler ve o yer bitişik olduğunu o ikisinin arasını gerçekten bizim ayırdığımızı ve her bir canlı olan şeyi o suya bağlı olarak meydana getirdiğimizi görmedi mi? Hala inanmazlar mı?

31- Ve biz o yerde onları sarsar diye sabitlikler yaptık. Ve biz onda doğruya iletilmeleri için geniş yollar da yaptık.

32- Ve biz o göğü bir kollanmış tavan yaptık. Oysa onlar onun (göğün gözle görülen) ayetlerinden kayıtsız kalanlardır.

33- Ve O ki, o geceyi ve o gündüzü ve o güneşi ve o ayı takdir etti. Her biri bir yörüngede yüzmektedirler.

34- Ve biz senden önce hiçbir beşer için o sürekli kalıcılık vermedik. Şimdi eğer sen ölürsen, onlar mı o sürekli kalıcılar olacak?

35- Her bir benlik o ölümü tadıcıdır. Ve biz sizi bir deneme olarak o şerle ve o hayırla yokluyoruz. Ve siz bize döndürüleceksiniz.

36- Ve o gerçeği örtmüş olan kimseler seni gördüğü zaman: "Tanrılarınızı hatırlayıp duran bu mu?" (diyerek) seni bir alay konusundan başka sahiplenmiyorlar. Ve oysa onlar o çok şefkâtli'nin hatırlamasına karşı gerçeği örtücülerin ta kendileridir.

37- O insan bir çabukluktan takdir edilmiştir. Ben yakında size benim (gözle görülen) ayetlerimi göstereceğim, artık (bunları) benim çabuklaştırmamı sakın istemeyin.

38- Ve diyorlar ki: "Eğer doğru söyleyenler iseniz bu söz ne zaman (gerçekleşecek)?"

39- Eğer o gerçeği örtmüş olan kimseler o ateşi yüzlerinden ve sırtlarından önleyemeyecekleri ve yardım edilmeyecekleri vakti bilselerdi, (böyle demezlerdi).

40- Hayır, onlara bir anda gelecek de onları dehşete düşürecek. Artık onu geri döndürmeye güç yetiremezler ve onlar bakılmazlar.

41- Ve ant olsun ki senden önceki elçilerle de alay edilmişti de, onlardan maskaraya almış olan kimseleri, kendisiyle alay etmekte oldukları şey sarıvermişti.

42- De ki: "O gecede ve o gündüzde o çok şefkâtli'den sizi kim koruyabilir?" Hayır, onlar Efendilerinin hatırlatmasından kayıtsız kalanlardır.

43- Yoksa onların, onları (azabımızdan) alıkoyabilecek bizim aşağımızdan tanrıları mı var? (O tanrılar) kendi benliklerine bile yardıma güç yetiremezler ve onlar bizden de sahiplenilmezler.

44- Hayır, biz onları ve onların atalarını o ömür kendilerine uzun gelene kadar, yararlandırdık. Onlar gerçekten bizim o yere gelip onu uçlarından (günbegün) eksiltmekte olduğumuzu hiç görmezler mi? Şu durumda o yenenler onlar mı?

45- De ki: "Ben sizi ancak ve ancak o vahiy ile uyarıyorum." Ve sağırlar uyarılmakta oldukları zaman o çağrıyı işitmez.

46- Ve eğer onlara senin Efendinin azabından bir esinti dahi dokunmuş olsa, kesinlikle: "Yazıklar olsun bize, şüphesiz ki biz haksızlık yapanlar idik" diyeceklerdir.

47- Ve biz o kalkışın günü için hakkaniyet tartılarını koyarız. Artık bir benliğe hiçbir şeyle haksızlık yapılmaz. Ve eğer (işlediği) hardaldan bir tane ağırlığı dahi olsa, biz onu getiririz. Ve hesap görücüler olarak biz yeteriz.

48- Ve ant olsun ki biz Musa'ya ve Harun'a o korunanlar için bir ışık ve bir hatırlama olarak o (doğru ile yanlışı) ayıranı verdik.

49- O kimseler ki, o algılanamayananla Efendilerinden endişelenirler. Ve onlar, o saatten de korkuyla titreyenlerdir.

50- Ve bu da, bizim onu indirdiğimiz bir bereketlenmiş hatırlamadır. Şimdi siz onu yadırgayanlar mısınız?

51- Ve ant olsun ki biz İbrahim'e önceden olgunluğunu vermiştik. Ve biz onu bilenler idik.

52- Bir zaman kendi babasına ve topluluğuna: "Kendilerine kapananlar olduğunuz şu heykeller nedir?" demişti.

53- (Topluluğu): "Biz kendi atalarımızı onlara kulluk edenler olarak bulduk" demişlerdi.

54- (İbrahim): "Ant olsun ki siz ve sizin atalarınız bir apaçık sapkınlık içindesiniz." demişti.

55- (Topluluğu): "Sen bize o gerçeği mi getirdin yoksa sen (bizimle) o oynayanlardan mısın?" demişlerdi.

56- 57- (İbrahim): "Hayır, sizin Efendiniz o göklerin ve o yerin Efendisidir ki  onları açığa çıkarmıştır. Ve ben de bun(un böyle olduğun)a o tanıklık edenlerdenim. Ve Allah'a yemin olsun ki ben putlarınıza, siz arkanızı dönenler olarak (başka tarafa) yönelmenizden sonra kesinlikle plân kuracağım" demişti.

58- Böylece onları ona dönmeleri için onların büyük olanı haricindekileri parçalar haline getirmişti.

59- (Topluluğu): "Bunu bizim tanrılarımıza kim yaptıysa, şüphesiz ki o kesinlikle o haksızlık yapanlardandır" demişlerdi.

60- (Topluluğu): "Biz kendisine İbrahim denilen bir gencin onları hatırlayıp durduğunu işitmiştik" demişlerdi. 

61- (Topluluğu): "Öyleyse tanıklık etmeleri için, siz de onu o insanların gözlerinin üzerine (onu herkesin görmesi için yüksekçe bir yere) getirin" demişlerdi.

62- (Topluluğu): "Bunu bizim tanrılarımıza sen mi yaptın ey İbrahim?" demişlerdi.

63- (İbrahim): "Hayır, onu onların şu büyüğü yapmıştır. Eğer konuşabilir iseler, haydi onlara sorun" demişti.

64- Bunun üzerine kendi benliklerine dönmüşler: "Şüphesiz ki sizler o haksızlık yapanların ta kendilerisiniz" demişlerdi.

65- Sonra yine kafalarının (inançlarının) üzerine geri döndürülmüşler: "Ant olsun ki bunların konuşmuyor olduklarını sen de bilmişsindir" (demişlerdi).

66- 67- (İbrahim): "O halde Allah'ın aşağısından hiçbir şeyle size fayda veremez ve size zarar veremez şeylere mi kulluk ediyorsunuz? Yuh olsun size ve Allah'ın aşağısından kulluk etmekte olduğunuz şeylere. Hiç bağlantı kurmaz mısınız?" demişti.

68- (Topluluğu): "Eğer yapanlar iseniz, onu yakıp kül edin ve böylelikle tanrılarınıza yardım edin" demişlerdi.

69- Biz de: "Ey ateş, İbrahim'e karşı soğuk ve (yakıcılıktan) selamet ol" demiştik.

70- Ve ona bir plân kurmak istemişler, bunun üzerine biz de onları o en ziyan edenler haline getirmiştik.

71- Ve biz onu ve Lut'u tüm insanlar için onda bizim bereketlendirdiğimiz o yere (ulaştırarak) kurtarmıştık.

72- Ve biz ona İshak'ı ve bir fazlalık olarak Yakub'u bahşetmiş ve biz her birini düzgünlerden yapmıştık.

73- Ve biz onları bizim buyruğumuzla doğruya iletir önderler yapmış ve onlara o hayırları yapmayı ve o kulluk görevini ayağa kaldırmayı ve o arınmayı yerine getirmeyi vahyetmiştik. Ve onlar bize kulluk edenlerdi.

74- Ve Lut, biz ona bir karar yeteneği ve bir bilgi vermiştik. Ve biz onu o murdarlıkları işlemekte olan o kasabadan kurtarmıştık. Şüphesiz ki onlar itaatten çıkmış bir kötü topluluk idiler.

75- Ve biz onu şefkatimize girdirmiştik. Şüphesiz ki o, o düzgünlerden idi.

76- Ve Nuh, hani önceden (bize) seslenmiş, bunun üzerine biz de onu cevaplandırmış, böylece biz onu ve halkını o büyük çıkmazdan kurtarmıştık.

77- Ve biz ona bizim ayetlerimizi yalanlamış olan kimseler olan o topluluktan dolayı yardım etmiştik. Şüphesiz ki onlar kötü bir topluluk idiler. bu yüzden biz de onları toplu olarak batırmıştık.

78- Ve Davud ve Süleyman, hani o topluluğun koyun sürüsünün onda yayıldığı zaman o ekin hakkında ikisi karar veriyordu. Ve biz onların kararlarına tanıklık edenler idik.

79- Böylece biz onu Süleyman'a belletmiştik. Ve biz her birine bir karar yeteneği ve bilgi vermiş ve tesbih eden* o dağları ve o kuşları Davud'un beraberinde boyun eğdirmiştik. Ve bunu yapanlar biz idik.

*Dağların ve kuşların Davud ile beraber tesbih etmelerinin anlamı, Davud'un her şeye hükmeden bir kral olmasından doğan yetkisini ekolojik dengeyi bozmadan kullanması anlamında olabileceğini düşünüyoruz. Allahu a'lem.

80- Ve biz ona sizi (savaş) sıkıntınızdan koruması için, (demir) elbise yapma ustalığını öğrettik. Artık siz şükredenler misiniz?

81- Ve Süleyman'a da onun buyruğuyla onda bizim bereketlendirdiğimiz o yere akar, o fırtınalı rüzgârı (boyun eğdirmiştik). Ve biz (onun yaptığı) her bir şeyi bilenler idik.

82- Ve o şeytanlardan onun için (denize) dalan kimseleri ve bunun aşağısından bir iş işleyenleri de (boyun eğdirdik). Ve biz onları  kollayıcılar idik.

83- Ve Eyyub, hani kendisinin Efendisine: "Şüphesiz ki bana o zarar dokundu ve sen o merhamet edenlerin en merhametlisisin" diye seslenmişti.

84- Bunun üzerine biz de onu cevaplandırdık ve biz ondaki zarardan olan şeyi kaldırdık ve kendi yanımızdan bir şefkat ve kulluk edenlere bir hatırlatma olarak ona halkını ve bir de onların beraberinde onların bir örneğini daha verdik.

85- Ve İsmail ve İdris ve Zülkifl. Her biri o direnip gayret edenlerdendi.

86- Ve biz onları şefkatimize girdirmiştik. Şüphesiz ki onlar o düzgünlerdendi.

87- Ve balık sahibi, hani hiddetli olarak gitmişti de bizim kendisine asla güç yetiremeyeceğimiz kanaatine varmıştı. Böylece o karanlıkların içinde: "Senden başka tanrı yok, seni her türlü eksiklikten uzak tutarım. Şüphesiz ki ben o haksızlık yapanlardan oldum" diye seslenmişti.

88- Bunun üzerine biz de onu cevaplandırdık ve biz onu o kederden kurtardık. Ve biz o inananları böyle kurtarırız.

89- Ve Zekeriyya, hani kendisinin Efendisine: "Ey Efendim, beni bir kişi olarak bırakma. Ve sen o mirasçıların en hayırlısısın" diye seslenmişti.

90- Bunun üzerine biz de onu cevaplandırdık ve biz ona eşini düzgünleştirdik (doğuracak hale getirdik) ve ona Yahya'yı bahşettik. Şüphesiz ki onlar o hayırlarda birbirleriyle yarışırlardı ve bizi ilgi duyarak ve ürkerek çağırırlardı. Ve onlar bize saygı duyanlardı.

91- Ve o ki ırzını korumuş olan (Meryem), böylece biz ona esintimizden (yaşam verme gücümüzden) üfledik ve biz onu ve onun oğlunu o tüm insanlara (gözle görülen) bir ayet yaptık.

92- Şüphesiz ki bu sizin toplumunuz, bir tek toplumdur. Ve ben de sizin Efendinizim. O halde bana kulluk edin.

93- Ve onlar işlerini kendi aralarında büsbütün kestiler. Her biri bize dönücülerdir.

94- O halde kim bir inanan olarak o düzgünlüklerden işlerse, artık onun koşmasını örtmek olmaz. Şüphesiz ki biz onu yazanlarız.

95- 96- Ve bizim onu yok ettiğimiz bir kasabaya, ta ki Ye'cüc ve Me'cüc (ü engelleyen set) açılıp ve onlar her tepeden akın edecekleri zamana kadar (inanmaya) dönmeleri yasaktır.

97- Ve gerçek söz yakınlaşmış, o gerçeği örtmüş olan kimselerin gözleri birden dona kalmış: "Yazıklar olsun bize, biz kesinlikle bundan bir duyarsızlık içinde idik. Hayır, biz haksızlık yapanlar idik" (diyerek pişman olmuşlardır).

98- Şüphesiz ki siz ve sizin Allah'ın aşağısından kulluk etmekte olduğunuz şeyler, cehennem yakıtısınız. Siz ona varanlarsınız.

99- Eğer onlar (gerçek) tanrılar olsaydı, ona varmazlardı. Ve her biri onda sürekli kalıcıdırlar.

100- Onda bir inilti onlar içindir. Ve onlar onda (kurtuluş haberi de) işitmezler.

101- Şüphesiz ki o kimseler kendileri için bizden o iyilik (sözü) öne geçmiştir, işte onlar ondan uzaklaştırılmışlardır.

102- Onun algısını dahi işitmezler. Ve onlar benliklerinin iştahlandığı şeylerde sürekli kalıcıdırlar.

103- O en büyük dehşet onları üzmez. Ve o melekler onları: "Bu, size söz verilmekte olduğunuz gününüzdür" (diyerek) karşılarlar.

104- O gün biz göğü o kitapların tomarını dürer gibi düreceğiz. İlk takdir etmeye başladığımız gibi bizim üzerimize olan bir söz olarak biz onu tekrar döndüreceğiz. Şüphesiz ki biz (ilk takdiri de) yapanlar idik.

105- Ve ant olsun ki biz o Hatırlama (Tevrat) dan sonraki o yazılı metin (Zebur) de: "Şüphesiz ki o yer, ona o düzgün kullarım mirasçı olacaktır" yazdık.

106- Şüphesiz ki bunda, kulluk eden bir topluluk için kesinlikle bir ulaştırma vardır.

107- Ve biz seni tüm insanlar için bir şefkat olmaktan başka göndermedik.

108- De ki: "Bana ancak ve ancak, sizin tanrınızın ancak ve ancak bir tek tanrı olduğu vahyediliyor. Artık siz teslim olanlar mısınız?"

109- 110- 111- Buna rağmen eğer (başka tarafa) yönelirlerse, artık de ki: "Ben size bir denklik üzere duyurdum. Ve size söz verilmekte olan şey yakın mıdır yoksa uzak mıdır ben algılayamıyorum. Şüphesiz ki O, o söylenenden açıklananı da bilir ve gizlemekte olduğunuz şeyleri de bilir. Ve belki o sizin için bir deneme ve belirli bir vakte kadar bir yararlanmadır ben (bunu da) algılayamıyorum."

112- (Elçi): "Ey Efendim, o gerçek ile karar ver. Ve bizim Efendimiz o çok şefkâtli, nitelemekte olduğunuz şeylere karşı o destek istenendir" dedi.