Devlet ve "İslam Devleti" Deyimi Üzerine

Devlet kelimesine, "İnsanların fıtratları gereği birlikte yaşama ihtiyacının sonucu olarak ortaya çıkan yönetim kademelerinin altında toplandığı çatı " şeklinde bir tarif getirmek sanırım yanlış olmayacaktır. İnsanın sosyal bir varlık olması, onların birlikte yaşamaları gereğini ortaya çıkarmış ve bu sosyal yapı Aile , Köy , Şehir ,kabile, Ülke v.s gibi terimler etrafında bir oluşum sağlamasını gerekli kılmıştır. Bu gereklilik bazı sorunları ortaya çıkarmış ve ortaya çıkan bu sorunların aşılması için bir takım kurallar konarak uyulması zorunlu kılınmıştır. 

En küçük insan topluluğu olarak ifade edebileceğimiz "Aile" içinde bile bir yönetici tayin edilmiştir. Nisa s. 34. Ayetinde Erkeklerin Kadınlar üzerinde "Kavvam" (Koruyucu) tayin edilmiş olmaları , onların bu görevlerini yerine getirmede bazı yetkiler üstlenmesi günümüz tabiri ile "Aile Reisi" olmalarını gerektirir.

Yöneten - Yönetilen , Amir-Memur, Ast-Üst , İşçi -İşveren v.s şeklinde ayrışımlar, birlikte yaşama ihtiyacının doğurduğu kaçınılmaz durumlar olup, asıl olması gereken bu guruplardaki insanların belirli kurallar dahilinde hareket etmeleridir. Örnek verecek olursak , yönetici pozisyonunda olan bir insan , yönetimi altındaki insanlara hiç bir şekilde zulmetme hakkına sahip değildir , yönetimi altındaki insanlar ile ilgili kararlarında Hak - Hukuk -Adalet prensiplerini gözetmek zorundadır. 

"Devlet" dediğimiz oluşum , İnsan yönetimi ile ilgili olan kurumların altında toplandığı çatı olduğuna göre , Devlet yöneticisi kademesinde olanların da, yönetimi altında olan İnsanlara karşı bir takım sorumlulukları vardır. Yöneticiler bu sorumluluklarını hazırladıkları kanunlar ile yerine getirmeye çalışırlar. 

 Devlet yöneticilerinin yapmış oldukları kanunların çıkış noktaları tabi oldukları düşünce sistemleri olup bunun adına Kur'an deyimiyle "Din" denilmektedir , meselenin özü tabi olunması gereken Dinin hangi Din olması gerektiği noktasında olup ,İnsanlık tarihini sadece iki kelimeyle özetleyecek olursak "Dinler Savaşı" şeklinde ifade etmek mümkündür.

Allah (c.c) İnsanların Rabbi ve İlahı olarak onlar üzerinde yönetim hakkına sahip olan ve olması gereken yegane varlıktır. Allah (c.c) bu hakkını , tarih boyunca göndermiş olduğu Elçileri vasıtası ile bildirerek , kullarının kalıcı olan Ahiret te mutlu ve mesut bir hayat geçirmelerinin tek şartı olarak bu Elçiler ile gelenlere uymak olduğunu bildirmiştir. 

Elçiler ile gelen vahiylerde İnsanların birbirlerine karşı nasıl davranmaları gerektiği yönündeki beyanlar ve yönetim konusundaki emirleri ve yasakları da kapsamaktadır. Kur'ana baktığımızda "Sizden olan emir sahiplerine itaat edin" (Nisa s. 59) Ayeti, emreden ve emredilen insanların olması gerçeğinin göz ardı edilmediğini , emreden insanların nasıl bir emir yetkisine sahip olacağını beyan etmektedir. Emir sahibi olarak emretme yetkisinde bulunmak demek bir kimsenin yönetici pozisyonunda olması demek olup , bu pozisyondaki kimselerin emrederken kullanacakları yetkiyi aldıkları mercinin önemi büyüktür.

"Devlet" adı verilen çatının , İnsan hayatının en önemli olgularından biri olmuş olması bu çatıyı oluşturan unsurlar hakkında Allah (c.c) nin herhangi bir beyanı olmamasını imkansız kılmaktadır. Devlet dediğimiz olgu , İnsanların bir birbirlerine karşı olan hak ve vazifelerini düzenleyen kuruluşların toplandığı çatı olduğuna göre , bu düzenlemeyi hakkına sahip olan yegane varlık İnsanların Rabbi ve İlahı olan Allah (c.c) nin hakkıdır.

"İslam Devleti" dediğimiz olgu, bu hakkın gerçek sahibine verilmesi düşüncesinden kaynaklanan bir yönetim tarzının ismidir.

Kur'an da bu tür bir terkibin olmaması bir kısım İnsanın böyle  bir şeye gerek olmadığı iddiasını da beraberinde getirmiştir. Allah (c.c) nin "Şirk" olarak tanımladığı , söz veya fiillerin sadece taştan ve tahtadan yapılmış olan putların önünde saygı ile eğilmek olmadığı Kur'an okuyan herkesin bildiği ve bilmesi gereken bir durumdur.

Muhammed (a.s) ın Medine de herhangi bir Devlet oluşturmadığı iddiası doğru bir iddia olmayıp , Medine yaşayan İnsanların birbirleri ile olan ilişkilerinin düzenlenmesinde oluşturulan sistemin başında onun olmuş olması ,onun bir nevi "Devlet Başkanı" sıfatı taşımasını beraberinde getirmiştir. Kur'anın inen hüküm Ayetlerinin uygulanması , "Devlet" adı bilinen oluşumun şart olduğunu göstermektedir.

"Şirk" kavramı , "Allah (c.c) nin hakkı olan bir şeyin, ondan gasp edilerek onun yarattığı bir kula hasredilmesi" demek olduğuna göre yarattığı İnsanlar için gerekli olan hükümlerin göz ardı edilerek başkalarının hükmünün icra edilmesinin adı nedir ?.

Kur'an daki bazı suçlar için konulmuş olan cezaların fiiliyata geçirilmesi şahısların insiyatifine bırakılmamıştır. Örneğin Maide s. 33. Ayetinde ki had cezalarının belirlenmesi kişilerin insiyatifine bırakılacak olsa , bunun uygulamasının doğurucağı sonuçları düşünmek bile insanı ürpertecektir. Kısacası Kur'an eğer bir suç için Dünyevi bir ceza tayin etmiş ise bu cezanın infazı kişilere bırakılmamıştır. İnsan hak ve hukuku ile ilgili Ayetlerin fiiliyata dökülmesi adalet esasına dayanması emredilmiş bu esasları uygulama hakkı yetkili merciler eli ile olması gerekmektedir. 

"İslam Devleti" denilince bazı kimseler de haklı olarak , Kur'anın hayatın her anında çıkabilecek olan sorunlar noktasında Ayet bazında bir hüküm bulunmadığı ve bu boşluğun nasıl dolacağı konusu soru işaret olarak kafasında takılmaktadır.

Dünya üzerinde hiç bir Devletin kuruluş temellerini atan kişi , kurum , düşünce v.s ler o Devlet içinde yaşayan insanlara gerekli olan bütün kanunları bir paket halinde vaz etmiş olmalarına imkan yoktur. Bu sözümüzü T.C üzerinden örnekleyecek olursak şunları söyleyebiliriz ;

Bugün T.C nin temelleri Kemalist , Laik ,Demokratik olarak belirlenen bir sistem üzerine kurulmuştur. T. C nin kuruluş temellerini atan kişi olan Mustafa Kemal Atatürk bu Devletin tabi olacağı kanunların temelinde nasıl bir düşünce yatması gerektiğini vaz ederek adına "Kemalizm" denen ideolojiyi geliştirmiştir. 

Kemalist ideolojinin hakim olduğu T.C içinde yaşayanların ihtiyaçları zaman içinde değişim gösterdiği için o İnsanlar ile ilgili kanunlar da değişerek günün ihtiyaçları doğrultusunda dizayn edilmektedir , veya daha önce olmayan fakat yeni ortaya çıkan bir ihtiyaca binaen yeni kanunlar ihdas edilebilmektedir. Yapılan bu kanunların "T.C Anayasası" denilen tabi olunması gereken kuralların yazılı olduğu kitaba aykırı olmaması gerekmektedir. Anayasaya aykırı olarak yapıldığı iddia edilen bir kanun "Anayasa Mahkemesi" tarafından iptal edilmek suretiyle uygulama alanına sokulmaz. "Anayasa Mahkemesi" dediğimiz kurum iptal ettiği veya onayladığı kanunları "Kemalist" sistemin kendine çizmiş olduğu yetkiler dahilinde yapmaktadır. 

Anayasa dediğimiz olgu, bir Devletin tabi olacağı kuralların temelini çizen bir Kitap olması nedeniyle, "İslam Devleti" adında oluşacak bir Devletin tabi olacağı Kitap ,Allah (c.c) nin Kitabıdır. Nasıl ki Anayasalar da temel kurallar belirlenmiş ve yaşam içindeki gereklere uygun olan bazı yasalar günün gereğine göre Anayasa nın belirlediği çizgiler dahilinde yapılıyor ise, İslam Devletinde de aynı şekilde Kur'anın belirlediği çizgiler dahilinde o gün yaşayan İnsanların ihtiyacı olan alt kanunlar düzenlenecektir. Bu düzenlemeyi eski adı Müçtehid , yeni adı Hukukçu vasfına sahip olan insanlar yapacaktır. 

Bu meyanda İslam Dininin diğer beşeri dinler karşısında sus pus olmadığı ortadadır. Bazı kimselerin aksine İslam Dini sadece Namaz , Oruç v.s hükümleri vaz etsin , yönetim ile ilgili kanunları İnsanların kendi yanından üretmiş oldukları beşeri ideolojilere  bıraksın iddiası doğru bir yaklaşım tarzı değildir. Bu sistemin çağdaş Dünyadaki ismi "Laisizm" olup bu sistemin Kur'an literatüründeki ismi "Küfür"dür.

 "İslam Devleti" adı altında yönetilen örnek bir Devletin Dünya üzerinde olmamış olması veya klasik İslam hukuku içindeki bazı hükümlerin Kur'anla taban tabana zıt olması (Recm örneği gibi) bazı İnsanları bu konuda karamsarlığa düşürerek , bu şekil bir sistemin "Ütopya" olduğu iddiası ile mevcut sisteme bağlı olmanın yeterli hatta gerekli olduğu düşüncesi ortaya atılmaktadır. 

Uygulanabilir veya uygulanmaz olması bu yazının konusu olmayıp , konumuz Devlet çatısını oluşturan kurumların tabi olacakları kanunlar sisteminin temelinde beşerin değil o beşeri yaratanın imzasının olması gerektiğidir. Şayet Müslüman olduğunu iddia eden birisi tabi olunması gereken kanunların temelinde beşeri imzanın olması gerektiğini savunarak içinde bulunulan durumdan rahatsızlık duymadan gönül rahatlığı içinde bu sistemin İslama uygun olduğunu söyleyebiliyorsa , o kimsede akidevi olarak sıkıntılar olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. 

Herhangi bir Müslüman ,  içinde yaşadığı topraklarda hüküm süren kanunların bir beşer tarafından ortaya atılan ideoloji çizgisinde yapılmış olmasından rahatsızlık duymayarak onu savunabiliyorsa şirke ortak ve şirkin savunucusu olmuştur. İslami Devlet modelinin uygulanabilirliği olmaması iddiası ile mevcut şirk düzenlerine tabi olmak gerektiği düşüncesi teslimiyetçi bir tavırdan başka bir şey değildir.

Dünya üzerinde hiç bir Devlet yoktur ki ilkelerini , Hak -Hukuk - Adalet prensipleri üzerine kurmuş olmasın ancak bu prensiplerin alındığı ideolojiler Beşer kaynaklı olup , İlahi kaynaklı değildir. Bu Devletlerin bir çoğunun Hak -Hukuk Adalet anlayışı, ideolojisini oluşturan beşere tabi olan İnsanlarda ki anlayış doğrultusunda olup şekil bir yönetim tarzı bir kısım İnsanın diğer bir kısım İnsan üzerinde, Haksızlık -Hukuksuzluk - Adaletsizlik şeklinde yansımaktadır.Olması gereken , bu prensiplerin alındığı kaynağın Beşeri değil İlahi olması hiç bir İnsanın diğer bir İnsan üzerinde hegemonyasının olmaması esasına dayalı olmasıdır.

 Sonuç olarak; Sosyal bir varlık olan İnsanın birlikte yaşamasının bir gereği olarak oluşan belirli düzenlemelerin yapılma ihtiyacı "Devlet" olarak bildiğimiz kavramı ortaya çıkarmıştır. Allah (c.c) nin her konuda kulları için belirleyici olmuş olması , İnsan için en önemli olgulardan birisi olan "Devlet" olgusunun da nasıl şekillenmesi gerektiğini beyan etmiş olmasını beraberinde getirmiştir. Allah (c.c) nin böyle bir olguya müdahil olmayacağı iddiası "Laiklik" dediğimiz düşünceyi meydana getirmiştir. 

Son zamanlarda ortaya çıkan bu düşünceler "Laik Müslüman" tipini geliştirmiş ve Kur'anın böyle bir durum ile ilgili olarak beyanı olmadığı , olsa dahi bunun ütopik bir düşünce olduğu söylenmeye başlanmıştır. Yaratılmış olan İnsanın , kendisi gibi yaratılmış diğer İnsanlar üzerindeki yönetim hakkı iddiasının "Şirk" olduğu bilincinden uzak olarak geliştirilen bu tür düşüncelerin acilen terk edilerek , Allah (c.c) nin yaratmış oldukları üzerinde tasarruf hakkının olması gerektiği düşüncesi oturtulmaya çalışılmalıdır. Allah (c.c) nin dininin en bariz özelliği kendisi gibi yaratılmış olanlara kulluğu ret ederek bu konudaki tek hak sahibine hakkının teslim edilmesidir.

                                        EN DOĞRUSUNU ALLAH (C.C) BİLİR.

Oy Vermek Şirk , Oy Veren Müşrikmi dir ?

Türkiye de genel seçimlerin yaklaşmış olması , seçimlerde oy kullanmanın hükmünün ne olduğu tartışmalarını beraberinde getirecek ve bu tartışmalarda tekfirler havada uçuşacaktır. Bu yazımızın konusu bu tartışmalar sonucu meydana gelen "Kafir" , "Müşrik" gibi suçlamaların önce kimler için yapılabileceği , sonra bu suçlamaların oy verenler için yapılıp yapılamayacağını irdelemeye çalışacağız. 

"Kafir" ve "Müşrik" kavramlarının Kur'an da kullanılış yerleri ve kimler için kullanıldığı , bizlere bu kavramların kullanımı konusunda da fikir sahibi olmamızı kolaylaştırmaktadır. Bu kavramlar , kendilerine Elçiler ile gelen Vahyi duyduktan sonra bilerek ve kasten red etmiş olmaları neticesinde onlar için kullanılmıştır. 

Bir kişinin Kafir veya Müşrik vasfını alma sebebi kendisine gelen hakkı BİLEREK red etmiş olmasıdır. Kendisine herhangi bir tebliğ ulaşmadan bir kimseye Kafir veya Müşrik demek doğru değildir , çünkü bu vasfı hak etmek için gerekli olan bilgiler kendisine ulaşmamıştır. Şayet bir kimseye gerekli olan bilgiler verilir , ondan sonra anlayarak bilerek bu bilgileri red eder ve yanlışında devam etmekte ısrar ederse bu vasıflar o kimse için geçerli olur. 

Bu gün Türkiye de hakim olan sistemin, Kemalist ve Laik bir temeli olduğu herkesin malumudur. Her Müslümanın en azından bu sistemden rahatsız olması ve bunu bir şekilde dile getirmesi zorunluluğu vardır. Daha önce yazdığımız , "Mümtehine s. 4. Ayeti , Demokratik Sistemde Müslüman Olmak" başlıklı yazımızda bu konuyu dile getirmeye çalışmıştık. Ancak bu yazıya , oy vermenin şirk olup olmadığı şeklinde sorular geldiği için bu konudaki düşüncemizi paylaşmanın gerekli olduğunu düşündük. 

Türkiyede kurulu olan siyasi partilerin tabi oldukları belli kurallar olup bu kurallar kanunlar ile belirtilmiştir. Siyasi partiler, belli bir düşünce etrafında oluşmuş insanların bir araya gelmeleri ile meydana gelmiş oluşumlar olup , bu düşünceleri tasvip eden insanların verdiği oy lar ile seçimlerde yarışır ve en yüksek oyu alan siyasi parti iktidar olur. 

Mesele bu partilere oy veren herkesin Kafir veya Müşrik hükmüne girip girmediği konusudur. Kökü eskiye dayanan Haricilik düşüncesinin uzantıları olduğunu düşündüğümüz bir takım insanlar, hiç bir istisna payı bırakmadan herkesi Kafir veya Müşrik hükmüne dahil ederek tekfir etmeyi Dinin bir kuralı saymakta , hatta onları tekfir etmeyenlerin bile onlar gibi olduklarını iddia etmektedirler. 

Öncelikle şu tesbitin yapılmasının zaruri olduğunu düşünmekteyiz. Türkiye de mevcut olan siyasi partilere oy veren tabandaki insanları 2 ana grub içinde toplamak mümkündür. 1- Muhafazakar ve İslama sempatisi olanlar , 2- Anti muhafazakar ve İslama antipatisi olanlar.  İnsanların bir çoğu bu iki düşünce etrafında toplanarak , düşüncelerine uygun olan siyasi partilere oylarını vermektedirler.

Yazımızın konusu oy vermenin Dini hükmü olduğu için, siyasi partilere İslami kaygılar ile oy verenlerin nasıl bir durumda olduğuna dair olan düşüncelerimizi serd etmek durumundayız , diğer şıkta ki insanlar zaten Kafir veya Müşrik olmak ile neredeyse gurur duyan insanlardır. 

Türkiye de mevcut olan siyasi partilere ,kadrosu içinde İslamcı ve muhafazakar kişiler olduğu gerekçesi ile oy vererek onların iktidara gelmesini isteyen bir kimsenin Kafir veya Müşrik olarak nitelenenip nitelenemeyeceği konusunda bu kişilerin genel bakış açısı üzerinden bir fikir yürütmek mümkündür. 

Oy veren kişilerin Kafir veya Müşrik olarak nitelendirilmesinin delillendirilmesi Kur'an Ayetleri üzerinden yapılarak , "Bu Ayetin hükmüne göre sen Kafirsin" denilebilmektedir. Ancak ilgili Ayet delil gösterilerek küfrüne fetva verilen insanların düşünce ve ameli yapıları ile , delil gösterilen Ayetlerin kast ettiği insanlar arasında bir eşdeşlik olup olmadığı üzerinde durulmadan böyle bir fetvanın verildiğini düşünmekteyiz.

Oy verdikleri gerekçesi ile ,Kur'an dan getirilen bir takım Ayetler ile tekfir edilen insanların , oy verme gerekçeleri olarak yine Kur'an dan bir takım Ayetler ve Muhammed (a.s) ın yaşantısı içindeki bazı olaylardan, özellikle Medine de Kafirler ile yapmış olduğu anlaşmaları örnek göstererek karşı delil getirip yapılanın % yüz doğru olmadığını iddia ederek , belli bir zaman için bu şekil davranmaya cevaz çıkarabileceklerini unutmayalım.

Diğer bir siyasi partinin iktidar olması ile İslami yönden sıkıntılar yaşayacaklarını düşünerek , kendilerini  diğer partinin böyle bir sıkıntı içine sokmayacağını düşünerek o partiye oy veren insanların Kafir veya Müşrik olarak nitelendirmenin doğru olmadığını düşünmekteyiz.

Bunları söylerken düşüncelerimizden çark ederek oy vermenin gerekli olduğunu düşündüğümüz çıkarılmamalıdır. Bu yazı ile kastımız , oy vermeyen insanların diğer oy veren insanları Kafir veya Müşrik olarak nitelendirmesinin doğru olmadığı yönündeki düşüncelerimizi paylaşmak amacına matuf olup sistemi kutsamak oy vermeyi meşru görmek bir amaca matuf değildir.

Kişiler hangi konuda nasıl düşündüğünü karşısındakine aktardıktan sonra kendisi gibi düşünmeyeni Kafir ilan etmesi her iki tarafın da birbirine karşı aynı kelimeyi kullanma hakkını doğurur. Tavsiyemiz o dur ki yaptığını Allah (c.c) nin emri olarak değil , konjonktürel durumun gereği olarak yaptığını iddia ederek oy veren insanların tekfir edilmemesi , ancak yapılması gerekenin ne olabileceği uygun bir dil ile anlatılmasıdır.

Nebevi metodun nasıl olması gerektiği, Elçi kıssaları ve Muhammed (a.s) örnekliğinde ortada durmaktadır. Esas olan bu metodun ortaya konulması ve bunun üzerinde bir hareketin oluşturulmasıdır. Bunu bilmeyen veya bu metod dahilinde bazı gerekçeler ileri sürerek farklı metodlar önerenleri tekfir etmekten çok yapılanın yanlışlığı anlatılarak ortan bir noktada buluşmanın çareleri aranmalıdır. 

Bu meyanda , oy vermeyi küfür ve şirk sayan zihniyete karşı , oy vermemeyi küfür ve şirk sayan zihniyetin karşısında olduğumuzun bilinmesinde fayda vardır. Oy kullanmayı Dini bir görev haline getirerek belli partilere oy vermenin vucubiyeti üzerinden particilik yapanların BELAM lıktan başka bir şey yapmadığını burada hatırlatalım.

Mümtehine s. 4. Ayeti: Demokratik Sistemde Müslüman Olmak

Allah (c.c) yaratmış olduğu her şeyi "Alem" olarak niteleyerek , bu Alemlerin yaşadıkları alanı kendisinin mülkü olduğunu bildirmiş ve bu mülk içinde yaşayan herşeyin Rabbi ve Meliki olduğunu ilan etmiştir. Alemlerin Rabbi ve Meliki olmasının , Yaratmış olduğu İnsanlar üzerindeki tezahürü  , Arz üzerinde yaşayan İnsanlara yaşadıkları hayat boyunca tabi olacakları kuralları Elçiler ve Kitaplar göndererek beyan etmesi şeklinde gerçekleşmiştir.

Alemlerin Rabbi ve Meliki olan Allah (c.c) nin mülk alanı dahilinde yaşayan İnsanların , Mülkün gerçek sahibinin kurallarına uygun bir hayat sürmesi mecburiyetinde olmalarını red ederek kendi kurallarını üretmeye kalkmaları, Kur'anda "Tağut" ve "Şirk" kavramları etrafında ele alınarak , İnsanların bu yola tabi olmamaları gönderilen Elçilerin tebliğleri ile hatırlatılmaya çalışılmıştır. 

Bu Elçiler sadece tebliğ etmekle yani sadece postacı olmakla kalmamış , getirdikleri Mesaj ile kendilerinin de muhatap olmaları nedeni ile bu mesajı  yaşayarak tüm zamanlara örnek olmuşlardır. Kendi gibi yaratılmış olanlar üzerinde , Allah (c.c) nin hakkı olan tasarrufu kendi elinde tutmaya çalışanların genel adı Kur'anda "TAĞUT" olarak belirtilmiştir.

Bu örnek Elçilerden olan atamız İbrahim (a.s) ın kıssasını okuduğumuzda , gerçek Rab ve Meliğin hükümleri terkederek kendi yanlarından çıkarmış olduklarına tabi olan müşrik kavmine karşı vermiş olduğu Tevhidi mücadelenin  Kur'andaki anlatım amacı bizlerin yolunu o doğrultuda çizmesi gerektiğini amacına matuftur. 

İbrahim (a.s) dahil tüm Elçiler , Allah (c.c) nin onlara ilettiği mesaja uygun olarak tebliğlerini yapmışlardır. Bu tebliğ metodunda öne çıkan unsurlardan bir tanesi , Vahyin doğrularına karşı çıkanlar ile Vahyin doğrularını savunanların inanç bakımından kesin çizgiler ile birbirlerinden ayrılmasıdır. Bu yolun ayrılmasını bizlere Mümtehine s. 4. Ayeti göstermektedir. 

 [060.004] İbrahim'de ve onunla beraber olanlarda, sizin için gerçekten güzel bir örnek vardır. Onlar kavimlerine demişlerdi ki: «Biz sizden ve Allah'ı bırakıp taptıklarınızdan uzağız. Sizi tanımıyoruz. Siz bir tek Allah'a inanıncaya kadar, sizinle bizim aramızda sürekli bir düşmanlık ve öfke belirmiştir.» Şu kadar var ki, İbrahim babasına: «Andolsun senin için mağfiret dileyeceğim. Fakat Allah'tan sana gelecek herhangi bir şeyi önlemeye gücüm yetmez» demişti. (O müminler şöyle dediler:) Rabbimiz! Ancak sana dayandık, sana yöneldik. Dönüş de ancak sanadır.

Mümtehine s. 4. Ayetinde İbrahim (a.s) ın örnekliğinin nasıllığı , Kur'anın bir çok suresinde geçen kıssası içindeki anlatımlarda mevcuttur. Onun kıssasındaki en önemli unsur gözünü kırpmadan Babasına , Kavmine ve Kavminin Tağut Hükümdarına karşı taviz vermeden hakkı haykırmış olmasıdır. Bu haykırışı onun canına mal olabilecek bir sonu getirmiş olsa da bundan asla  vazgeçip canının derdine düşmemiştir. Bu örneklik ondan sonra gelen Muhammed (a.s) ın da hayatında pratize edilmiş , Vahyin karşısında olan Mekke nin müşrik kodamanları ile hiç bir şekilde tavizkar bir tutum Kur'ani deyim ile "Müdahene" içinde bulunmamıştır. 

Bu Elçiler ve onlarla birlikte olanların , canlarını kuru bir cihangirlik davası uğruna ortaya koymadıklarının bilinmesi, tüm zamanlarda ki Müslüman olduğunu iddia edenler tarafından bilinmesi ve örnek alınması gereken bir husus olup, bu örnekliğin Türkiye örneğinde nasıl pratize edileceği konusunun cevabının verilmesi gerekmektedir. 

Türkiye Müslümanlarının bir kısmında , içinde bulunduğumuz yönetim sistemi konusunda net bir düşünce dahi mevcut olmaması en büyük sıkıntımızdır. Bu sıkıntının en büyük sebebi iktidarda olan siyasi partinin söyleminde ve kadrosunda İslami ve muhafazakar motifler bulunmasıdır. Bu durum Türkiye Müslümanlarının bir kısmını atalete düşürmüş , hatta sistemin islamileştiği bile konuşulur olmuştur. 

Şurası muhakkaktır ki bu gün Türkiye Müslümanlarının içinde yaşadıkları sistem konusunda net bir tavır içinde olmaları şarttır. Bu tavrın belirlenmesi , her konuda belirleyicimiz olan Kur'an doğrultusunda olması gerekmektedir.

T. C anayasasının 2. maddesinde içinde bulunduğumuz topraklarda geçerli olan sistemin ana damarının nereden beslendiği şu şekilde kayıt altına alınmıştır. " Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk Devletidir."

"Atatürk milliyetçiliği , Demokratik ve laik kurallar" , bu topraklarda yaşayan insanların tabi olacakları hükümlerin can damarını oluşturmaktadır. 

Bizler Allahın kulları ve onun Mülkü içinde yaşayanlar olarak , içinde bulunduğumuz herhangi bir durumun tesbitini, onun bize verdiği yol gösterici Kitaba göre yapmak zorunda olduğumuz , kendisini "Müslüman" olarak ifade eden herkesin ortak düşüncesi olmalıdır. 

Yarattığı kullarının yaşam sistemini tayin ve tesbit etme hakkı kendisinin olduğunu beyan eden Allah (c.c) nin bu beyanının aksine, onun yarattığı insanların bu hakkı ona layık görmeyerek ortaya koymuş olduğu sistemlerin ortak adı "TAĞUTİ SİSTEM" dir. 

Şu anda yaşadığımız topraklarda üzerinde geçerli olan kanunların böyle bir sistem içinde yapılan kanunlar olduğu konusunda "Müslüman" kimliğini taşıyan kimsenin şüphesi olmaması gerekir.  

 "Atatürk milliyetçiliği , Demokratik ve laik kurallar"dahilinde kurulan sistemin yürümesi için kurulan siyasi partiler de bu çerçevede çizilmiş olan kurallara tabi olmak zorundadır. 

Genel seçimler ile , halkın oyları ile belirlenen herhangi bir siyasi parti veya partiler iktidara geçerek, kuralları "Atatürk milliyetçiliği , Demokratik ve laik "olarak belirlenen sistemi devam ettirirler.

1980 sonrası , iktidara "Muhafazakar sağ" partilerin gelmiş olmaları , bu partilerin içinde bu görüşte olan insanların olmasını beraberinde getirmiştir. Bu düşüncede ki partilen son temsilcisi olan A.K.P içinde, "Muhafazakar" olmaktan ziyade geçmişinde İslami bir söylem olanların bulunmuş olması ve bu insanların daha önceleri sistem hakkında sert eleştirilerde bulunup, bu partinin iktidara gelmesi ile bu söylemi terkederek sistemi sorgulamayı bırakın , sistemi içselleştirdiğine şahid olmaktayız. 

Halkın, "Oy" vererek sistemin kurallarına bağlı olan partilerin birisini iktidara getirmesi demek öncelikle "Oy" veren insanların sistemi benimsediğini göstermesi açısından önemli bir noktadır. Her seçim öncesi konuşulmaya başlanan konu olan "Oy vermenin hükmü" konusu bu seçimler öncesi yine konuşulmaya başlanacak ve Müslümanların sanki hiç fikir ayrılıkları yokmuşcasına bu konuda da fikir ayrılıklarına düşerek münakaşalar yapılacaktır.

Açık ve net olarak belirtmek gerekirse ; T.C anayasının 2. maddesine göre kurulmuş bir Devletin kanunlarına tabi olarak oluşturulmuş olan siyasi partilerden birisine oy vermek bu partiyi desteklemek anlamından önce, bu sistemi desteklemek anlamına gelecektir. Bu noktayı İslami düşünce sahibi olan herkesin, herhangi bir partiyi oyları ile destekleyenlerin akıllarından asla çıkarmaması gerekmektedir.

Hangi parti olursa olsun hepsinin tabi olması gereken kurallar olup, kuruluşlarının temelinde bu sistemi yıkmak değil bu sistemin devamını sağlamak vardır. Millet vekili olarak seçilerek T.B.M.M ye girenlerin ettikleri yemin bu sistemin kuruluş temellerini atan kişinin adının zikredilerek yapılmış olması olayın görüldüğü kadar masum olmadığı temelinde "Şirk" denilen olgunun yattığı görülecektir.

"Devletin varlığı ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğünü, milletin kayıtsız ve şartsız egemenliğini koruyacağıma, hukukun üstünlüğüne, demokratik ve laik Cumhuriyete ve Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlı kalacağıma; toplumun huzur ve refahı, milli dayanışma ve adalet anlayışı içinde herkesin insan haklarından ve temel hürriyetlerden yararlanması ülküsünden ve Anayasaya sadakatten ayrılmayacağıma, büyük Türk milleti önünde namusum ve şerefim üzerine ant içerim"

Mümtehine s. 4. ve benzer Ayetleri, içinde bulunduğumuz durum çerçevesinde pratize etmeye çalıştığımız yapılması gereken eylemin nasıl olması gerektiği sorusunun cevabını şu şekilde verebiliriz.
İçinde olduğumuz durumu değerlendirirken göz önünde bulundurulması gereken kriterler , iktidar da olan siyasi partinin kadrosu içinde olan kişiler değil , iktidarda olan siyasi partinin yasama ve yürütme de hangi kurallara tabi olduğu olmalıdır. Hangi siyasi parti iktidarda olursa olsun Anayasa da belirlenmiş olan kuralların dışına çıkmak gibi bir lükse sahip değildir. Böyle bir eyleme başvurmaya yeltendiği anda Anayasa mahkemesi devreye girerek o partinin siyasi hayatını bitirir. 

Kanaat önderi pozisyonunda olan Alimlerin bu noktadaki sorumluluklarını hatırlatmakta fayada görmekteyiz. Sizler ki dün Tevhidi söylem dahilinde sistemi sorgulayarak Tağut kavramını bizlere öğretenlerdiniz , şimdi ne oldu da Tağut kavramı artık unutuldu ve yumuşak söylemlerle bu sistemin desteklenmesi yolunda düşünce beyan eder oldunuz?. Sizlerin düşüncelerine değer vererek bu sistemi destekleyerek Tağuta destek olmalarına vesile olduğunuz insanların günahı ,sizin günahınız ile sırtınıza yükleneceğini bildiğiniz halde nasıl böyle bir duruma düşebildiniz ?. Sizlere düşen vakfınızı derneğinizin geleceğini değil bu vakfa gönül veren insanların ve kendinizin geleceğini düşünerek Elçi Atalarımızın yolunu bizlere yeniden hatırlatmanızdır.

 Sonuç olarak ;Müslümanlar olarak bu bir durumda olan herhangi partiyi oy vererek desteklemek "Atatürkçü , Laik , Demokratik" sistemin ayakta durmasını sağlamak demek anlamına gelir ki atamız İbrahim (a.s) ve onunla birlikte olanların yoluna değil ona karşı olanların yoluna tabi olmak anlamına gelmektedir. Her konuda belirleyicimiz olduğunu iddia ettiğimiz Kitabı bu konuda belirleyici olmaktan çıkarıp başka belirleyiciler yol göstericiliğinde mevcut sisteme karşı herhangi bir tavır takınmamak "Ben Müslümanlardanım" diyen bir kimsenin harcı olamaz. Mevcut sisteme olan tavrımızı bu sistemin ayakta kalması sağlayan sistemin kurallarına uygun olarak kurulmuş olan hiç bir partiye sandık başlarına gitmemek sureti ile oy kullanmayarak göstermek zorundayız. Rabbimiz bizleri Atalarımızın yoluna tabi olanlardan kılsın.

                                       EN DOĞRUSUNU ALLAH (C.C) BİLİR.
                           

Adem ve İblis Kıssasının Araf Suresi Bölümü İle İlgili Bir Değerlendirme

Adem ve İblis kıssası, Kur'anın 7 ayrı suresinde geçmekte olup , Mushaf dizilişine göre 2. olarak Araf s. içindeki Ayetlerde geçmektedir. Bu sure içinde geçen kısmı diğer surelerden farklı olarak, kıssa anlatıldıktan sonra devam eden Ayetlerde ki "Ey Adem oğulları" hitabı ile başlayan Ayetlerin , bu kıssanın sadece belli bir zaman ve mekan içinde değerlendirilmekten çok yaşayan bütün insanların kıssası olduğunu göstermesi açısından önemli mesajlar içermektedir.

Bu kıssa ile ilgili yorumlara bakıldığında, bir çok konuda müşkilat olduğu ve bu müşkilatların , Kur'an bağlamında değil zan ve İsrailiyyat bağlamında çözüme kavuşturulmaya çalışıldığını görmekteyiz. Kur'an geneline yayılmış olan bu kıssayı okurken dikkat edilmesi gereken hususları , "Adem ve İblis Kıssasını Okuma Klavuzu" başlıklı bir yazımızda değinmeye çalışmıştık.

İnsanların nasıl çoğaldığı sorusu herkes tarafından merak edilen bir soru olup , bu sorunun cevabının , bu kıssada verildiği düşüncesi ile bir takım yorumlar getirilmiştir. Meşhur olan yorum , ilk yaratılanın Adem ve eşi olması nedeniyle bunlardan olan çocukların çapraz vari evlilik yaparak çoğaldığı yorumudur. Bu yorum tabi ki problemli bir yorum olup , kardeş evliliğinin haram olması nedeniyle bunun mümkün olmadığı iddiası dile getirilmektedir.

Kardeş evliliği yorumuna karşı getirilen , bir başka yorum bu surenin 11. Ayetinde ," Andolsun ki, sizi yarattık, sonra size suret verdik. Sonra da, «Âdem'e secde ediniz,» diye meleklere emrettik, derhal secde ettiler. Ancak iblis, o secde edenlerden olmadı." şeklinde buyurulmasından hareketle Adem den önce yaratılmış olan İnsanlar var olduğu , çoğalmanın bu yolla gerçekleştiği yönünde iddiaların ortaya atıldığını görmekteyiz.

Ancak bu veya başka surelerde "Ey Adem oğulları" şeklinde başlayan hitaplar bizlere , Adem den önce insanlar var olduğu iddiasının da doğru bir iddia olmadığını göstermektedir. Şayet Adem den önce İnsan nesli var olmuş olsaydı bu iddiayı ortaya atanlara , "Neden Ey Adem oğulları şeklinde hitapta bulunulduğu" sorusunun sorularak cevabının verilmesi istenmesi gerekirdi. 

Bu sorunun cevabı maalesef verilemezdi , çünkü "Ey Adem oğulları" şeklinde başlayan hitaplar, bizlerin atasının Adem olduğu yönündeki düşüncelerin daha doğru olduğunu göstermektedir. Bunu söylerken İnsan neslinin kardeş evliliği ile çoğaldığı iddialarının doğru olduğunu söylemek istemiyoruz.

Söylemek istediğimiz şu dur ; İnsan neslinin nasıl çoğaldığına dair Kur'anın net bir beyanı yoktur. Bu konu hakkında bize bilgi verilmemiş olup hakkında bilgi verilmeyen bir şeyin peşine düşülmektedir (17. 36). Ne kardeş evliliği ile ne de daha önce yaratılmış olan insanlar ile çoğaldığımıza dair Kur'an bize net bir bilgi vermemektedir , bu iddialar zanna dayanmakta olup , "Şu doğrudur" diyebileceğimiz iddialar değildir. 

Araf. s. 11. Ayetinde verilmek istenen mesaj , bu kıssanın bütün İnsanların kıssası olduğu mesajı olup, bu sure içinde Adem ile bizi özdeşleştirerek , başkası yaşamış gibi okumayın kendiniz için okuyun mesajıdır. 

Kur'anda anlatılan Adem ve İblis kıssalarında en önemli aktör , Adem den çok İblis adı ile müşahhaslaştırılarak anlatılan Şeytan olgusudur. Şeytan kelimesi Kur'an da Adem den daha fazla yer alan bir kelime olması bu kelime etrafında anlatılanların önemini göstermektedir.  

Araf s. 17. Ayetinde , Şeytan ismini alan İblis İnsanları nasıl aldatacağını söyleyerek bu sözünün pratiğini ilerleyen Ayetlerde Adem ve Eşini kandırmaya çalışarak gösterecektir. 

[007.017]  «Sonra elbette onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından sokulacağım ve sen, onların çoklarını şükredenlerden bulmayacaksın!» dedi.

Kıssanın , Araf s. 20.21.22. Ayetlerinde , Şeytanın 17. Ayette gördüğümüz kandırma taktiğini devreye ne şekilde soktuğunu görmekteyiz.

[007.020]  Derken şeytan, kendilerine örtülmüş olan ayıp yerlerini açmak için ikisine de vesvese verdi ve: «Rabbiniz size bu ağacı yalnızca birer melek olmamanız yahut ölümsüzlüğe kavuşmamanız için yasak etti.» dedi.
[007.021]  Ve: «Ben gerçekten sizin iyiliğinizi isteyenlerdenim.» diye ikisine de yemin etti.
[007.022]  Bu şekilde onları kandırıp sarktırdı. Bunun üzerine o ağacın meyvesini tattıklarında, ikisine de ayıp yerleri açılıverdi ve üzerlerini üst üste cennet yapraklarıyla yamamaya başladılar. Rableri onlara: «Ben size bu ağacı yasaklamadım mı, haberiniz olsun bu şeytan size açık bir düşmandır, demedim mi?» diye seslendi.

Burada şu hususun hatırlanmasında fayda vardır ; Şeytan Adem ile Eşinin karşısına 3. bir şahıs olarak çıkmamıştır. Onlara vesvese vererek yani fısıldayarak bu yalanı söylemiştir. Bu şekil yoldan çıkarma bütün İnsanlar için geçerli olup , nefsimize hoş gelen bir günahı işlemeden önce bunun güzel gösterilmiş olması Şeytan iğvası dediğimiz yanaşma yolları ile olmaktadır. Bir çok Ayette "Şeytan onlara işlediklerini güzel göstermiştir" buyurularak , başka Ayetlerde de " bu günahı işlemeye vesile olduktan sonra " Ben sizden uzağım Ben Allah tan korkarım" şeklinde ifadelerle Şeytanın İnsanı nasıl enayi ve aptal yerine koyarak bu duruma düşmeyin mesajı verilmektedir.

Adem ile Eşinin yasağı çiğnedikten sonra ki halini anlatan 22. Ayette , onların çırılçıplak kaldığı ve bu çıplaklığı örtmek için , yapraklarla örtünmeye çalıştıklarını görmekteyiz. Tefsirlerde bu yaprakların hangi ağacın yaprağı olduğu tartışmaları kıssanın bu gün doğru anlaşılamamasının temelini atan düşünceler olarak birer ibret vesikası halinde tefsirlerde bulunmaktadır. Olayı sadece yaşanmışlığı içinde düşünerek yapılan bu yorumları bir tarafa bırakarak , verilmek istenen mesajın bize dönük mesajını okumaya çalışalım.

Araf s. 26.27. Ayetleri yukarıdaki Ayetleri anlamakta müfesser bir Ayettir.

[007.026]  Ey ademoğulları, size ayıp yerlerinizi örtecek ve süslenmenizi sağlayacak elbiseler gönderdik. Takva elbisesi bunlardan daha hayırlıdır. Bu Allah'ın ayetlerinden biridir. Ola ki, düşünüp ders alırlar.
[007.027] Ey ademoğulları, şeytan ana- babanızı elbiselerinden soyundurup ayıp yerlerini meydana çıkararak cennetten çıkardığı gibi sizleri de ayartıp tuzağa düşürmesin. Sizin şeytanı ve adamlarını göremeyeceğiniz yerlerden onlar sizi görürler. Biz şeytanları inanmayanlara dost yaptık.

İki Ayet içinde geçen "Libas" kelimesi , "İnsanı çirkinlikten koruyacak örtü" anlamında bir kelimedir. Öncelikle bu olaydan , İnsanın fıtri yapısının örtünmek gibi bir koruyucuya ihtiyaç duyduğunu okuyabiliriz. Adem ile Eşinin emri çiğnediği anda çıplak kalmış olmaları , Allah (c.c) nin onlara emrettiği koruyucuyu (Şu Ağaca yaklaşmayın emrini) Şeytanın onlara verdiği vesvese ile çiğneyerek koruyucusuz kalmaları ve fıtri olarak ihtiyaç duydukları koruyucuyu başka kaynakta arama çabalarını göstermektedir.

Allah (c.c) bizlere , hepimizin üzerinde olan "Libas" kelimesini onun bizlere indirmiş olduğu "Vahiy" ile benzeştirerek , Kur'ana tabi olmanın yani Kur'an elbisesini giymenin kişiyi tehlikeden koruduğunu , Bu elbiseden soyunan insanın her türlü tehlikeye maruz kaldığını 26.27. Ayetlerde anlatmaktadır. Kendini Vahiyden sıyırarak çıplak kalan insan , artık her tür tehlikeye açık olmakta , korunmak için Vahiy harici  koruyuculara kıssa da"Cennet Yaprağı" olarak teşbih edilen başka koruyucular arama peşine düşecektir. 

İnsan fıtri yapısı gereği kendini hem maddi , hem manevi olarak koruyacak koruyuculara ihtiyaç duymaktadır. Allah (c.c) kullarına korunmaları için hem maddi , hem de manevi koruyucular indirerek onların korunmasını sağlamıştır. "Takva Elbisesisi" olarak yapılan teşbihte insana gerekli olan manevi korunmanın yine kendisi tarafından indirilmiş olduğu ve bunun en hayırlı yani diğer koruyucuların yanında daha değerli olduğu vurgusu yapılmaktadır.

[007.031]  Ey Ademoğulları! Her mescidde zinetlerinize yapışın; yiyin için fakat israf etmeyin, çünkü Allah müsrifleri sevmez.

Araf s. 31. Ayetinin  meali br çok mealde , " Camiye giderken güzel elbiseler giyin" gibi komik bir anlama büründürülerek yapılmıştır. Bu şekil mealler Kur'an mantığını ve bütünlüğünü hiçe sayarak yapılan mealler olup bağlamdan kopuk anlam vermenin bir örneğidir.

"Mescid" kelimesi , "Secde edilecek mekan" anlamında bir kelime olması nedeni ile , secde etmeyi sadece ritüel anlamda görenler , olayı sadece camide güzel elbise giymek anlamında anlama kabiliyetini!! göstermişlerdir. Secde kelimesi anlam itibarı ile hayatının her anında Allah (c.c) emri doğrultusunda hareket etmek demek olup , bu anlamda her yer bir nevi mescid sayılır. 

"Zinet" kelimesi ; İnsanı Dünya ve Ahirette çirkinleştirmeyen , rezil etmeyen" şeye verilen bir isim olarak , yapışılması emredilen Zinetin burada mecaz bir kullanım olduğu , bu kelime ile kast edilen şeyin "Vahiy" olduğu anlaşılmaktadır. Allah (c.c) hayatın her anında bizlere vahye yapışmamızı emretmektedir.

"Zinet" kelimesi ; "Değerli Eşya" anlamını da içinde barındırdığı için , İnsanın Dünya hayatı içinde sahip olduğu bu tür eşyaya verdiği ve onu koruma hususunda nasıl titizlik gösterdiği üzerinden , Kur'anında böyle bir titizlik içinde korunması ve değer verilmesi emredilmiş ve hayatın her safhasında pratize edilmesi istenmiştir. 

Bu koruma maalesef , içeriğinin hayata pratizesi olarak değil , Mushafın en güzel süslenmiş kaplara konularak hiç dokunulmayacak bir yerde saklanması olarak algılandığı için , evlerin en mutena yerinde kimsenin erişemeyeği bir yerde asılı durması olarak anlaşılmış ve hala bir çok evde bu halde muamele görmektedir.

                                 EN DOĞRUSUNU ALLAH (C.C) BİLİR.

Türkiye Müslümanlarının Savrulma Seyri

Allah (c.c) yeryüzünde yaratmış olduğu insanlara sadece kendisini İlah ve Rab olarak tanımalarını , başka İlah ve Rablere kulluk etmemelerini hatırlatan Elçiler ve Kitaplar göndermiştir. Allah (c.c) nin tek İlah ve Rab olması demek , yarattıkları üzerinde hüküm koyma hakkının kendisinde olması anlamına gelmesi demek olup , bu hakkı sadece kendisinde gören insanlar ile bu hakkın Allah (c.c) nin olduğunu iddia edenler arasındaki savaş ilk İnsan dan beri var olmuş , son insana dek sürecektir. 

Kur'an da anlatılan Elçi kıssaları tarih boyunca yaşanan bu mücadelenin canlı örnekleri olup , özellikle Elçiler ve onlarla birlikte olanlarda ki örneklerin bizler için de dikkate alınması gerekmektedir. Elçiler ve onlarla birlikte olanların bizlere anlatılması , onların ne kadar Kahraman ve Mü'min olduklarının entellektüel sohbetlerde anlatılarak, masal tadında dinlenmesi için değildir. 

Elçiler ve onlarla birlikte olanlar , Müşrik kavimleri ile aralarında keskin bir çizgi oluşturarak onların dinleri ile alakalarını kesmişler sadece Allahın Dinini yaşamak için gayret etmişlerdir. Bu süreç, ta ki Muhammed (a.s) ın Elçiliğinde de böyle gerçekleşmiştir. Kur'an , bütün Elçilere olduğu gibi Muhammed (a.s) a da  DİN YALNIZ ALLAHIN OLANA , FİTNE YERYÜZÜNDEN KALKANA KADAR CİHADA DEVAM hedefi göstererek bu yolda nasıl yürümesi gerektiğini ona ve onunla birlikte olanlara göstermiştir. Muhammed (a.s) dan önceki Elçilerin kıssaları işte burada devreye girerek bu yolda yürüyen öncekilerin mücadeleleri ve çektikleri çileler, o ve onunla birlikte olanların yolunu aydınlatmıştır. 

Muhammed (a.s) ve onunla birlikte olanlara tavsiye edilen en önemli nokta kimseyle "MÜDAHENE" de, yani  tavizkar bir tutum içinde bulunmaması idi. "Başarıya giden yolda her yol meşrudur" deyip vahyin onayından geçmeyen bir yol izlememesi emri en önemli noktaydı.  

Şurası asla unutulmamalıdır ki , Allah (c.c) Elçilerine ve onlarla birlikte olanlara , İLLAKİ veya NE OLURSA OLSUN veya NEYE MAL OLURSA OLSUN şeklindeki ifadeler le iktidar olmalarının şart olduğunu beyan etmemiştir. Onlara sadece TAVİZSİZ  bir mücadele örneği sergilemelerini ve bu yolda can ve mal ile gayret etmelerini beyan etmiştir.

Türkiye de 1970 li yıllardan sonra yaygınlaşan İslami hareket, özellikle şehid Seyyid Kutub başta olmak üzere nebevi bir metod öneren Alimlerin kitaplarının çevrilmesi ile atağa kalkmıştır. O benzeri Alimlerin çizgisini izleyen bir çok Türkiye li Alim ve yazar bu çizginin devam etmesinde önemli bir rol oynamıştır , hala oynamaktadır Allah (c.c) onlardan razı olsun. 

İlerleyen yıllarda özellikle A.K.P nin iktidar olması bu hareket seyri üzerinde olumsuz etkiler yaparak büyük bir savrulmaya yol açtığı görülmektedir. A.K.P iktidarı öncesi , Anavatan partisi ve Refah partisinin iktidarlarında Dünya hayatının geçici menfaati olan mal , servet , güç ve ihtişam ile tanışmaya başlayan Müslümanlarının, A.K.P iktidarı döneminde bu tanışıklığının zirve yaptığına şahid olmaktayız.  

İktidarın getirdiği geçici menfaatlere sahip olmanın hem devam etmesi , hem de genişlemesi için bu iktidarın devam etmesi gereği artık İslami söylemler etrafında dile gelmeye başlamış olması , savrulmanın en büyük göstergesidir.

İslami söylem etrafında toplanan Müslümanların iktidar karşıtı söylemleri , iktidar yanlılarınca , "Biz gelmezsek C.H.P gelir" merkezli söylemler ile savunulmakta olduğu görülmektedir. İktidarın önde gelenlerin bir çoğunun, Dini tahsil veren okullardan mezun olmaları ve Namaz , Hacc , Oruç v.s ibadetleri yerine getiriyor olmaları bu insanların iktidarda kalmasını gerekçelerinden bir haline getirilmiştir.

Bizim bakış açımız maalesef , iktidardakilerin bu gibi ibadetleri yerine getirmiş olmaları, ülke yönetimi konusundaki tabi oldukları sistemin İslami bir sistem olduğu konusunda bir düşünceye sevk etmiştir. Bu düşünceye sevk edenlerin , dün sistemi eleştiren ve yıkılması gerektiğini ifade edenler  olması bizi daha derinden yaralamaktadır.

Zaman içinde Gazete , Dergi , Tv , Vakıf , Dernek v.s gibi kuruluşlar ile cemaat haline gelen insanların ilk kuruluşlarındaki söylemlere baktığımızda İslami düşünceyi geliştirmek merkezli olduğunu görmekteyiz ve bu kuruluşların amaçları doğrultusunda ki çalışmalar herkes tarafından destek görmüştür. İlerleyen zaman içinde değişen şartlar , bu kuruluşların bir çoğunun amacından saparak iktidar sayesinde birşey elde etmek kavgasına dönüşmüştür. 

Son zamanlarda Türkiye gündemini bir hayli meşgul eden malum cemaat etrafında dönen olaylara baktığımızda , A.K.P iktidarı ile daha da güçlendikten sonra artık Devleti tehdit etmeye başlamış olması , onları bu hale getirenler tarafından bile rahatsızlık konusu olmuş ve önlerinin kesilmesi gerektiğinden hareketle çeşitli önlemler alınmıştır. Dün birbirleri ile sarmaş dolaş olanların , bu gün nasıl bir düşmanlık içinde olduklarını gördüğümüz zaman , özellikle kendilerini Müslüman kimliği ile ifade edenlerin Dünya malı için ne kadar çirkefleştiğine şahid olmaktayız.

Menfaat pastasından pay kapmak için girilen bu kavgaya İslami bir kılıf giydirmek, bu kuruluşların başında bulunan dünün keskin İslamcı ve Tevhidi söylem sahibi Alimlerine düşmüş ve onlar iktidar tarafından beslenebilmek için, önce bu iktidarın oy verilerek beslenmesinin şart olduğuna dair fetvalar üretmişlerdir. Bu fetvaları üretenlerin yıllar önce yazmış oldukları kitaplarda , yaptıkları konferanslarda sistemin TAĞUTİ bir sistem olduğu ve yıkılması gerektiği yönünde söylemler olduğu konu ile yakından ilgilenenlerin malumudur. 

Dün TAĞUTİ bir sistem bu gün nasıl İSLAMİ  bir sisteme dönüştü de Türkiye Müslümanlarının bu sisteme sahip çıkması gerektiği dillerden düşmez oldu?. 

Bir sistemin TAĞUTİ olmaktan çıkması o sistemi yürütenlerin Namazlı abdestli olmuş olmalarımı dır?. 

Namaz kılan Abdest alan insanların , TAĞUTİ  bir sistemi yürütmüş olmaları bu sistemin meşru bir sistem olduğunun kanıtımı dır ?. 

İktidar yanlılığı öyle bir çığırından çıkmıştır ki artık en baştakinin  neredeyse Mehdi ilan edilmesine ramak kalmıştır , hatta bazı mezcuplar tarafından dile getirilmeye dahi başlanmıştır. Yaklaşan Millet Vekili şeçimlerinde aday adayı olan bir takım insanların olayı siyasi bir yarış olmaktan çıkarıp "Kutsal Dava" konumuna yükseltmiş olmaları , luna parklardaki tarihi karakterlerin resimlerine kafalarını koyarak fotoğraf çektirenlere benzer fotolar ile reklamını yapan aday adaylarını gördükçe bu işin iyice cılkının çıkarılarak bir komedi haline ve yağcılık yarışına dönüştüğünü göstermektedir. 

Nebevi hareket metodu rafa kalkmamıştır kalkamaz . Bu iktidarın muhafazakar bir söylem içinde olması mevcut sistemi asla meşru göstermez. Bizler "Elçiler ve onlarla birlikte olanlar" olarak, kim nereye savrulursa savrulsun , kimseye MÜDAHANE (yağcılık -taviz) etmeden diğer Elçilerin yolunu izlemeye devam etmemiz gerekmektedir.

İnandığımız , yaşamaya çalıştığımız , öncellediğimiz bu Kitap bize bu yolu önermektedir. Dünyevi kaygılar , veya korkular bizleri bu yoldan savulup uçuruma düşmemizi gerektirmemelidir. Bakış açımız günlük siyasetin getirileri ve götürüleri açısından değil , Dünya hayatındaki bu bakış açımızın , yarın hesap günü bizi nasıl bir yere sevk edeceğini düşünerek olmalıdır.

1980 sonrası İslami söylem sahibi olarak T.B.M.M ye giren kaç kişi bu söylemlerini orada dillendirme imkanı buldular?. 

T.B.M.M ye İlk adım attıkları gün ettikleri yemin, Tağuti sisteme bağlı kalacaklarına dair dair namus ve şeref sözü değilmi ?. 

Kendilerini Müslüman olarak niteleyerek buraya girenlerin kaç tanesi bu kimliklerini sadece meclis mescidi haricinde dile getirebildi ?. 

Daha dün iktidara gelerek her şeyi düzelteceklerine dair söz verenlerin bir çoğu , iktidar öncesi sahip olamadıkları maddi yönlerini düzeltmekten başka bir iş yapmadıkları herkesin şahid olduğu bir durum değilmi?.

Televizyonlar da akrabayı kayırmanın Kur'anın emri olduğunu utanmadan iddia edenlerin cemaziyel evvellerine bakıldığında, cebi parasız ama dilinde "Kafir devlet yıkılacak elbet" sloganları düşmezdi. Cepler para ile dolduğunda artık başkalarının da ceplerini doldurmanın Kur'an emri olduğu dillerde gezer olmanın savrulmanın boyutlarını göstermesi bakımından ibretli bir örnektir.

Sonuç olarak ; İnsanların bir kısmının , Dünya hayatı ve onun geçici menfaatine dair olan sevgileri, onların Dini düşüncelerinin zaman içinde değişim göstermesine sebeb olmaktadır. Bunun bariz örneklerini, 1980 sonrasında iktidara gelen siyasi partiler içindeki geçmişi İslamcı olan kişilerin nasıl bir değişim aşamaları gösterdiklerine bakılarak görülebilir. Yaklaşan genel seçimler dolayısı ile aday olma yarışına girenlerin bazılarının kendilerini soktukları durum " üç kuruş için değer mi?" dedirtecek cinsten olması , Müslümana yakışmayacak soytarılık örneklerindendir.

Dün, Elçiler ve onlarla birlikte olanlar nasıl bir yol izledi ise , bu günde Türkiye Müslümanlarının aynı yolu izleme mecburiyeti vardır. Bir takım kimselerin , "Saray Alimi" adayı tiplerin arkasından giderek onların yollarını izlemeleri yarın kendilerini kurtarmaya yetmeyecektir. Bizler ne olursa olsun ülke yönetiminde söz sahibi olmak değil , meşru yollarla ülke yönetiminde söz sahibi olmak zorundayız. Meşru yol ise mevcut sistem içindeki siyasi partilerden birisinin muhafazakar bir söylem içinde olmasından hareketle onun iktidar yapılması değildir. Meşru yolu bize Allah (c.c) ve onun Elçileri göstererek bu uğurda canlarını ve mallarını sarf ederek çaba göstermişlerdir. Bu gün mallarını sarf ederek vekil olma yarışına girenlerin , sarf ettiklerinin yerine yenileri koymak amaçlı bir çaba içinde oldukları acı bir gerçektir. İktidar çevresinde kümelenmiş olan İslami kuruluşların bağlılarının iktidara gelince nasıl bir değişiklik içine girdiğinin örnekleri ile göz önünde olması , kimsenin "Ben vekil olursam değişmem" şeklinde vereceği bir sözün ne kadar inandırıcı olabileceğini düşündürmektedir.

Rabbimiz bizleri İbrahimin ateşine su taşıyan karınca misali safını belli edenlerden kılsın.

Recm Cezasını Red Etmek Değil, Kabul Etmek Küfürdür

Müslümanların , kendi aralarında olan farklı düşüncelerin hangisinin doğru olduğu kararını, Kur'anın değil rivayetlerin belirleyiciliği ışığında yapmak gibi bir usullerinin var olduğu herkesin malumudur. Farklı düşüncede olan insanların birbirlerini tekfir etmelerine kadar varan sonuçlara sebeb olan , belirleyici bir Kitap üzerinden yapılmayan bu tartışmalara verebileceğimiz bir örnek konu , "Recm" cezası konusudur. 

Bu cezanın var olduğunu kabul edenler , bu cezanın olmadığını iddia edenleri "Kafir - Hadis ve Sünnet inkarcısı" gibi suçlamalarla tekfir etmektedirler. Bu yazımızda illaki birilerini tekfir etmek gerekiyorsa, bu cezayı red edenlerin değil , kabul edenlerin tekfir edilmesi gerektiğini iddia ederek, bu iddiamızın Kur'an temelli olarak delillendirmeye çalışacağız.

 Klasik İslam hukukunda , evli Kadın veya Erkeğin zina yapması halinde ona uygulanacak olan
ceza, onların  taşlanarak öldürülmesi yani "Recm" edilmesi olarak belirlenmiştir. Bu belirlenme, Kur'anın bu konudaki emri göz ardı edilerek yapılmış ve bu cezanın yerleşmesi için akıllara zarar düşünceler ortaya atılarak , Ehli Sünnet akaidi nin amentüsü haline getirilmiştir, bu düşünceler kısaca şöyledir. 

Evli Kadın veya Erkek zina ettikleri zaman ,onların recm edilerek öldürülmeleri gerektiğine dair  bir Ayetin aslında indiği , ancak bu Ayetin Muhammed (a.s) ın vefatı sırasında Aişe validemizin odasına giren bir keçi tarafından yenildiği !!! , ve bu yenilen Ayetin Mushafa alınmamış olması onun hükmünün geçerli olmaMAsı gerektiği düşüncesini geliştirmiş ve ayrı bir garibet olan "Nasih Mensuh" teorisi altında , "Hükmü baki metni mensuh" şeklinde alt kategori ihdas edilerek İslam düşüncesine sokulmuştur. 

Bu iftiranın güçlendirilmesi için gerekli uydurma rivayetler , Vahiy olduğu iddia edilen Hadis Kitaplarına sokularak red edilmesi güç bir duruma büründürülmüştür. Bu konu "Mahalle Baskısı" diyebileceğimiz bir hale getirilmiş karşı çıkan birisi ne " Sen Buhari veya Müslim Hadisini mi red ediyorsun?" şeklinde bir itiraz getirilerek , bu kitaplarda yazanların kesin doğru hükümler olduğu zannı oturtulmuştur.

"Mütevatir Sünnet Kur'an Ayetini nesh eder" şeklinde ayrı bir düşünce geliştirilerek ,Kur'anın belirleyici olmaması sağlanmış , belirleyicilik rivayetlere verilmiş ve recm rivayetleri, Kur'anın önüne geçerek Dinin olmazsa olmaz düşünceleri arasına girmiştir. Yazımızda Kur'anın , zina eden evli Kadın ve Erkeğin cezasını belirlediği iddiasını delillendirmeye , Allaha ve Elçisine nasıl bir iftira atılarak nasıl KÜFRE düşüldüğünü ortaya koymaya çalışacağız.

Ez zâniyetu vez zânî feclidû kulle vâhıdin min humâ miete celdetin ve lâ te’huzkum bi himâ ra’fetun fî dînillâhi in kuntum tu’minûne billâhi vel yevmil âhır(âhırı), vel yeşhed AZABEHUMA tâifetun minel mu’minîn(mu’minîne).

[024.002]  Zina eden kadın ve zina eden erkeğin her birine yüzer değnek vurun. Allah a ve ahiret gününe inanıyorsanız, Allah'ın dini hususunda bir acıma tutmasın. Mü'minlerden bir grup da bunların AZABINA şahid olsun.

Nur s. 2. Ayeti, zina eden Erkek ve Kadının her birine 100 değnek cezası vurulmasını emretmektedir. Geleneksel İslam düşüncesinde , bu cezanın bekarlar için olduğu , evliler için Kur'an herhangi bir ceza belirlemediği , evlilere uygulanacak olan cezanın Sünnetle sabit olduğu ve bu cezanın "Recm" olduğu iddiası herkesin malumudur. 

Bu iddianın ne kadar yanlış olduğu , yanlış olduğu kadar Allaha ve Elçisine İFTİRA olduğunu aynı surenin 6-9. Ayetler arasında beyan edilen, şahidi olmayan zina iddiası ile ilgili hükümler içinde  açık ve net bir biçimde görmekteyiz.

Okuyucularımızın , Nur s. 2. Ayetinde büyük harfle vurguladığımız "AZAB" kelimesini hatırında iyice tutmasının gerektiğinin altını çizmek istiyoruz. Bu kelime, konumuzun anahtar kelimesi olup , zina eden Kadın ve Erkeğe vurulan 100 değnek cezasını "AZAB" olarak ifade etmektedir.

Vellezîne yermûne ezvâcehum ve lem yekun lehum şuhedâu illâ enfusuhum fe şehâdetu ehadihim erbeû şehâdâtin billâhi innehû le mines sâdıkîn(sâdıkîne).
 [024.006] Eşlerine zina isnad edip de kendilerinden başka şahidleri olmayanların şahidliği; kendisinin doğru sözlülerden olduğuna dair Allah'ı dört defa şahid tutmasıdır.

Vel hâmisetu enne la’netallâhi aleyhi in kâne minel kâzibîn(kâzibîne).
[024.007] Beşinci defa da, eğer yalan söyleyenlerden ise, Allah'ın lanetinin kendi üzerine olmasını dilemesidir.

Ve yedraû anhel AZABE en teşhede erbea şehâdâtin billâhi innehu le minel kâzibîn(kâzibîne).
[024.008]  Kocasının yalancılardan olduğuna dair dört defa Allah'ı şahid tutması kadından AZABI savar.

Vel hâmisete enne gadaballâhi aleyhâ in kâne mines sâdikîn(sâdikîne).
[024.009]  Beşincisinde ise, eğer o (kocası) doğru söyleyenlerden ise, Allah'ın gazabının kendi üzerine olmasını ister.

Yukarıda verdiğimiz Ayetlerde , Karısının zina ettiğini iddia eden fakat bu iddiasını şahitlendirecek 4 kişi bulamayan Erkeğin nasıl bir yol izleyeceği , kendisine zina yaptığı iddia edilen Kadının zina yapmadığını iddia etmesi halinde, onun nasıl bir yol izleyeceği yani "Lanetleşme" nin nasıl olacağı anlatılmaktadır.

Bu Ayetler içinde, evli Kadının zina cezasını bulmaktayız şöyle ki ; Kocasının , kendisinin zina yaptığı iddiası ile şikayet edilen Kadının , bu fiili işlemediğini yemin ile ifade etmiş olması , 8. Ayet te beyan edildiği üzere AZABI ondan savmaktadır . Kadın eğer zina fiilini izlediğini kabul etmiş olsaydı bu sefer AZAB, o Kadın dan savılmayacak ve uygulanacaktı. 

Şimdi biraz düşünelim , bu AZAB nasıl bir AZAB tır ?. 

Bunun cevabı daha önce işaret ettiğimiz üzere Nur s. 2. Ayetinde dir. Nur s. 2. Ayetin de zina eden Kadın ve Erkeğin herbirine vurulan 100 değnek cezası "AZAB" olarak ifade edilmektedir. Kocası tarafından zina fiilini işlediği iddiası şikayet edilen Kadının bu fiili işlemediğini yemin ile ifade etmesi ondan savılacak olan AZABIN  100 değnek olmasından hareketle , şayet Kadın bu fiili işlediğini kabul etseydi ona uygulanacak olan ceza 100 değnek olması gerekmez mi ?.

ŞİMDİ SORUYORUZ ; HANİ KUR'ANDA EVLİLERİN CEZASI YOKTU ? . HANİ EVLİLERİN CEZASINI SÜNNET BELİRLİYORDU ?. BU AYETLER ZİNA EDEN EVLİ KADINA UYGULANACAK OLAN HAD CEZASININ 100 DEĞNEK OLDUĞUNU İFADE ETMİYOR MU ?.

Bu olayın tersini düşünerek , Karısı tarafından zina ettiği gerekçesi ile şikayet edilen , fakat şahitlendirilmeyen durumlarda , Kadının Kocası da zina iddiasını red ederse 100 değnek cezasından kurtulmakta , şayet kabul ederse ona da 100 değnek cezası uygulanacaktır.

Bu açık ve net Ayetlere rağmen hala bu cezayı Muhammed (a.s) ın Sünneti olarak uygulanması gerekir şeklinde bir iddia da bulunanlara sözümüz şu dur; Bir çok Ayette kendisinin sadece kendisine vahy edilen uymakla görevli olduğunu , vahye aykırı bir hareketinde onun cezalandırılacağını beyan eden Ayetlerin tersine böyle bir icraatta bulunduğunu iddia etmek Allaha ve Elçisine İFTİRA atmak değil de nedir ?.

Ayrıca Nisa s. 25. Ayetinde "Meleket Eymanukum" olarak ifade edilen ve bildiğimiz anlamı ile "Cariye" statüsünde olan Kadınların, evlendikten sonra zina ettikleri takdirde onlara verilecek olan  cezanın, "Muhsanat" statüsünde olan kadınlara uygulanacak olan cezanın yarısı olduğu beyan edilmektedir.

Şimdi soruyoruz ; Eğer evli Kadının cezası recm edilerek öldürülme olsaydı , Cariyenin cezası olan yarı uygulamanın şekli nasıl olacaktı ?. Buradan da recm edilerek öldürülme şeklinde bir cezanın asla olmadığı çıkmaktadır. 

Bu konuda yapılan yanlış bir iddiayı da burada dile getirmekte fayda görmekteyiz. Recm cezasının Kur'an da olmadığı , ancak bu cezanın Tevrat ta olduğu , Muhammed (a.s) ın uyguladığı rivayet bu cezayı Tevrat ın bir hükmü olarak uyguladığı düşüncesi mevcuttur. Bu düşüncenin doğru bir düşünce olmadığını , Nisa s. 26. Ayetinde , "Allah size açıklamak ve sizden öncekilerin yollarını göstermek ve tevbenizi kabul etmek ister. Allah Bilen'dir, Hakim'dir." şeklinde buyurulması, önceki Ayetler olan 22-23-24-25 . Ayetlerdeki hükümlerin öncekiler içinde geçerli olduğu vurugulanmaktadır.

Nisa s. 25. Ayeti içinde ki  cümle de  , "Eğer evli iken zina islerler ise kendilerine özgür kadınlara verilecek cezanın yarısını uygulayınız." buyurulmuş olması bu cezanın öncekiler için "Recm" olması düşüncesinin yanlış olduğunu göstermektedir.

"Recm" cezası, bazı kafalarda öyle kemikleşmiş bir cezadır ki karşı cevap olarak hemen " Sen filanca alimden daha mı iyi biliyorsun şimdiye kadar bunu kimse red etmedi de sen mi ediyorsun?" şeklinde gayet ilmi!!! cevapların gelebileceğini bilmekteyiz. Bu cevaplara karnımızın tok olduğunu belirtmek isteriz.

"İbni Kuteybe" adı ile bildiğimiz hadis alimi bundan yaklaşık 1200 sene önce yaşamış birisi olup onun türkçeye ,"Hadis Müdafaası" adı ile çevrilmiş bir eseri vardır. Bu eser içinde dikkati çeken "Recm cezasını red edenler" başlıklı bir bölüm vardır ki, bu bölüm altında bu cezayı red edenlere karşı çıkarak "Muhsanat" kelimesini evirip çevirerek recm cezasını savunmaktadır. 

İbni Kuteybe nin bu müdafaası, bize şunu göstermektedir ; Recm cezasının yanlış olduğu düşüncesi, daha dün ortaya atılan bir düşünce olmayıp bundan 1200 yıl önce yaşayan birinin Kitabına konu başlığı oluyorsa, demek ki 1200 yıl önce bile recm cezasının yanlış olduğunu savunan alimler bulunmaktaymış , Allah (c.c) onlara rahmet etsin ve onlara selam olsun.

Sonuç olarak ; Recm cezası örneği ,Kur'anın Din de belirleyici bir Kitap olmaktan çıkarılmasına çok acı bir örnek olarak önümüzde durmaktadır. Bu cezanın var olduğunu savunanlar , bu cezanın yanlış olduğunu savunanlara KAFİR damgası vurarak tekfir etmekte ve onları suçlamaktadırlar. Kur'an bizim için Dinde ortak bir belirleyici Kitap ise esas KAFİR , bu cezayı Muhammed (a.s) ın uyguladığı , Bu ceza ile ilgili Ayetin olduğunu fakat keçinin yediği , Sünnetin Kur'anı nesh edebileceği iddiası ile recm cezasının Kur'anda olmasa dahi Sünnet ile sabit olduğu gibi iftiraları atanların ta kendileridir. 

KAFİR  damgasını vurmayı gerektirecek bir tayfa var ise bu tür iddiaları red edenler değil , bu iddiaları kabul ederek Dinin bir kuralı haline getirenlerdir. Bu cezayı kabul edenlerin koca koca alimler olmuş olması bizim onları kabul etmemiz gerektiği gibi bir mecburiyet içinde asla bırakmaz. Kur'anın "Atalar Dini" olarak red ettiği yolun takipçilerinin bu günkü devam ettiricleri olan KUR'AN İNKARCILARI , başkalarını Hadis İnkarcılığı ile suçlayıp, Allah (c.c) ye Muhammed (a.s) a attıkları bu iftiraların hesabını verecektir. Bu konuda savunma durumunda kalarak onların hakaretleri altında ezilmekten çok , bizim onları işledikleri cürümün ağırlığını anlatarak , illaki kafir aranacaksa , kafirliği başkalarında değel önce kendilerinde aramaları gerektiğini hatırlatmaktır. 

                              EN DOĞRUSUNU ALLAH (C.C) BİLİR.

Bakara s. 78-82 Ayetleri: Elleri ile "El Kitabe" Yazanlar

Kur'an okumalarında yapılan yanlışlar dan birisi , ilgili Ayeti sadece hitap çerçevesi ile sınırlamak ve bize dönük herhangi bir mesajının olup olmadığı konusunda herhangi bir düşünce yürütmemektir. Bu tür yapılan okumalarda ilgili Ayetler ,sadece tarihsel olduğu veya belli bir kesime hitap ettiği düşüncesi ile okunduğu için bizleri ilgilendirmediği düşüncesi hakim olmaktadır. Bu tür okumalara örnek vereceğimiz Ayetlerden birisi de Bakara s. 78-82. Ayetleri arasındaki bölümdür.

 [002.078] [TK] Onlardan bir bölümü de ümmidir. Kitabı bilmezler; (bildikleri) bir sürü asılsız şeylerden başka değil; bunlar yalnızca zannederler.

Ayetlerin özel hitap çerçevesine baktığımızda , İsrailoğulları ile ilgili olup onlardan El Kitabe yi bilmeyenlerin, ilerleyen Ayette göreceğimiz gibi başkalarının uydurdukları sözleri "El Kitabe" zannetmeleridir. Bu Ayetleri belirli bir hitap çerçevesinden çıkararak , bize dönük mesajlar olarak okuduğumuz zaman şunları görebiliriz.

[002.079]  Vay, Kitabı elleriyle yazıp, sonra da onu az bir değere satmak için, «Bu Allah katındandır» diyenlere! Vay ellerinin yazdıklarına! Vay kazandıklarına!

Bu Ayet, bağlam itibarı ile İsrailoğullarına hitap etmektedir. Tefsirlere bakıldığında , onların Allah (c.c) nin indirdiği Kitaba karşı olan muameleleri etrafında yorumlar yapıldığını görürüz. Bu yorumları yanlış olarak tavsif etmiyoruz , ancak eksik olarak tavsif edebiliriz. Okunan herhangi Ayeti sadece hitap çevresi ile sınırlı kılarak yapılan okumalara örnek olarak, İsrailoğulları ile ilgili Ayetleri verebiliriz. "Ey İsrailoğulları" şeklindeki hitapların ,sadece onlarla ilgili okunduğu zaman ilgili Ayetlerden bize dönük bir mesajın çıkma düşüncesi geri planda kalmaktadır.

"Elleri ile El Kitabe yazmak" denilmesinin ne demek olduğundan önce, "El Kitabe" kelimesi ile kast edilmek şeyin ne olduğunun anlaşılması gerekmektedir. Allah (c.c) bir çok Ayetinde Elçilerine "El Kitabe" indirdiğini beyan etmektedir. 

Burada "El Kitabe" ile kast edilmek istenen ,Allah (c.c) nin kullarının yaşamlarında tabi olacakları hükümlerin bildirilmesi olup , bu konuda tek yetkili olarak kendisini ilan eden Allah (c.c) ,kendisinin uhdesinde olan bu yetki gasp girişimlerini "Şirk" olarak beyan etmiştir. Kul olarak bize düşen görev, inen "El Kitabe" ye tabi olmak iken, inen Kitap üzerinde oynamalar yaparak ,veya yeni "El Kitabe" ler ihdas ederek İlahlığa soyunmaya kalkanlara tabi olunduğu görülmektedir. 

Yapılan bu işlemin İsrailoğulları ile ilgili Ayetler kapsamında inmiş olması , yapılanların sadece onlarla sınırlı olduğu anlamına gelmez. İsrailoğulları öncelikle "İnsan" olmaları nedeniyle bu işlemi gerçekleştirmiş olup , İsrailoğulları ile ortak yanımız olan "İnsan" olmaklığımız, "Müslüman" kimliği altında aynı ameli işleyip işlemediğimiz konusunda bizleri de düşündürmelidir. 

İsrailoğulları ile ilgili anlatımlar , onların prototip bir kavim olarak , Allah (c.c) indirdiklerine ve gönderdiklerine karşı işledikleri, olumlu ve olumsuz amellerin anlatılarak , biz sonrakilere örnek olmasının amaçlandığı  ve o örneklerin okunarak hayata pratize edilmesini gerektirir. 

Allah (c.c) nin her şeyin yaratıcısı olması nedeni ile , yarattıklarının üzerinde yegane hakimdir. İnsan üzerindeki bu hakimiyeti , yaşadıkları Dünya hayatı içindeonlar için gerekli olan düzenlemeleri yapma hakkını vermektedir. Allah (c.c) bu hakkını , Adem (a.s) dan Muhammed (a.s) a kadar, sayısını kendisinin bildiği Elçiler ve onlara indirdiği "El Kitap" lar ile bildirmiştir. Ancak İnsanlar Allah (c.c) nin kendileri için vaz ettiği bu düzenlemeleri red ederek kendi yanlarından çıkardıkları ile hayatlarını devam ettirmeye kalkmışlardır. 

Bakara s. 79. Ayeti ile verilmek istenen mesajın ana tema sı , İnsanların Allah (c.c) nin indirdiği Kitaba karşı iki çeşit karşılık vermeleri olarak ifade edilebilir.

1- İnen Kitapları tahrif ederek kendi hevalarına göre Ayetleri yorumlamak. 
2- İnen Kitapları toptan red ederek kendileri Kitap yazmaya kalkmak.

Bu 2 karşılığın, başta İsrailoğulları olmak üzere hayat içinde nasıl pratize edildiği bizlere Kur'an Ayetleri ile anlatılarak, "Sizde aynı duruma düşerek Kitaba karşı bunları yapmayın" denilmektedir. Ancak bizler "Yapmayın" emrini , "Yapın" şeklinde anlayıp bu emri!! uygulamak için İsrailoğullarını yarışta geçmeye soyunmuş olduğumuz bir gerçektir. Bu gerçeklik bizlerin hayatından nasıl yer bulmaktadır ? . 

1- İnen Kitapları tahrif ederek kendi hevalarına göre Ayetleri yorumlamak.

Bu gün Müslümanlar arasında ihtilaf konusu olan bazı meseleler de belirleyici olan Kur'an değildir. Belirleyicilik görevi rivayetlere yüklenmiş olup , rivayetlerin belirleyiciliğinin ışığında Kur'an Ayetleri yorumlanmaktadır. Rivayetlerin belirleyici konuma yükselmesi ile bu beliryecilik çerçevesi içinde görüş beyan edenler söyledikleri sözleri "Bu Allah katındandır" diyerek Allaha mal etmeye kalkmakta , kendilerini bu tür insanlara teslim etmiş olanlar da " Sen onlardan daha iyimi biliyorsun?" sözleri ile bu düşüncelerin yanlışlığını ifade edenlere karşı çıkmaktadırlar. 

İsrailoğullarının , yanlarındaki Kitaba karşı yapmış olduğu muamelerin nasıl gerçekleştiği bir çok Ayet içinde beyan edilmiştir. Tevrat ın nasıl tahrif edildiği meselesi bu yazının konusu olmayıp , ellerinde Tevrat olarak bildikleri Kitabın içinde Allah (c.c) tarafından indirilmiş olması imkansız görülen bölümler olduğu , Kur'an ile yapılacak bir sağlama neticesinde görülecektir. 

Kur'anın tahrif edilip edilmediği konusu , Tevrat veya İncil in tahrifi konusu ile gündeme gelmiş olup bu Kitaplarda ki tahrifatın Kur'an Ayetleri içindeki beyanından ötürü bilinmektedir. Kur'an ın metin olarak tahrif edilip edilmediğinin tesbiti şu an elimizde orjinal metin olarak bilinen bir nüsha olmaması ve olması ihtimalini hesaba katacak olursak olursak , bunu haber veren yeni bir Elçi ve Kitabın gelmeyecek olmasından hareketle eldeki Mushaf ın metin olarak tahrife uğrayıp uğramadığı tartışmaları gaybe taş atmak , veya bulanık su da balık avlamak misali sonuçsuz kalacak düşüncelerdir. 

Kur'an , metin olarak tahrif edildi denilmemekle birlikte , anlam tahrifi şeklinde yapılan tahrifatın neticesinde oluşturulmuş düşünceler karşımızda durmaktadır. Allah (c.c) den inen metnin üzerinde çeşitli yollarla yapılan anlam tahrifleri Kur'anın demek istemediği bir şey ona dedirtilerek bu yolla Kur'anın anlamı tahrif edilmeye çalışılmaktadır. Tahrif konusunda İsrailoğullarından bir farkımız maalesef olmamakla birlikte , Kur'an daki bu konu ile ilgili Ayetleri sadece İsrailoğullarının bağlamında okuduğumuz için bizlere her hangi bir mesajı olmadığını düşünmekteyiz. 

2- İnen Kitapları toptan red ederek kendileri Kitap yazmaya kalkmak.

Bakara s. 79. Ayeti nin kapsama alanına giren durumlardan bir tanesi de 2. şık ta verdiğimiz durum olup bu durum nasıl tezahür etmektedir?.

Allah (c.c) her şeyin üzerinde tek hakim olması nedeniyle yaratmış olduğu İnsanın hayatı ile ilgili düzenlemeleri yapmak yetkisine sahip olan tek kişidir. Bu düzenlemelerin genel adını "El Kitab" olarak bizlere bildirmektedir. İnsanlardan hiç kimse böyle bir düzenleme yapmak hakkına sahip olmayıp , görev olarak sadece Allahın indirmiş olduğu Kitaba uymaktır. Maaleseftir ki bir çok insan Kitaba uymak yerine , kendileri kitap yazıp insanları bu kitaba uymaları gerektiği yolunda çağrılar yapmaktadır.

[006.093]  Allah'a karşı yalan uydurandan veya kendisine bir şey vahyedilmemişken «Bana vahyolundu, Allah'ın indirdiği gibi ben de indireceğim» diyenden daha zalim kim olabilir? Bu zalimleri can çekişirlerken melekler ellerini uzatmış, «Canlarınızı verin, bugün Allah'a karşı haksız yere söylediklerinizden, O'nun ayetlerine büyüklük taslamanızdan ötürü alçaltıcı azabla cezalandırılacaksınız» derken bir görsen!

Enam s. 93. Ayetinde , Sahte elçilik ve sahte ilahlığa soyunanların durumu ele alınarak 94. Ayette onların hesab gününde ki halleri anlatılmaktadır. Ayet içinde sahte ilahlığa soyunmayı Bakara s. 79. Ayeti paralelin de düşünecek olursak ; " Allah'ın indirdiği gibi ben de indireceğim" şeklinde ki sözün kavlen söylenip söylenmediğinden çok fiiliyat olarak nasıllığı ortaya konulmalıdır. Eğer bir insan , "Ben insanlar üzerinde hakim olma hakkını Allah ta değil bende görüyorum" diyerek kendisini İlah pozisyonunda görmeye başlar ise " Allah'ın indirdiği gibi ben de indireceğim" sözünü söylemiş olmaktadır. 

Bu sözü fiiliyata dökerek Allahın hakkı olan "El Kitap" yazmayı kendi uhdesine almış sayılır ve eli ile yazdıklarına "Bu Allah tandır" demese dahi, sadece Allahın yetkisinde olan bir yetkiyi gaspederek kendisinin asla böyle bir yetkisi olmadığı halde yazdıklarını Allaha nisbet etmiş sayılır. 

Devam eden Ayetler de , El Kitabın insanlar tarafından nasıl yazıldığına örnek verilmektedir.

[002.080] (İsrailoğulları:) Sayılı birkaç gün müstesna, bize ateş dokunmayacaktır, dediler. De ki (onlara): Siz Allah katından bir söz mü aldınız -ki Allah sözünden caymaz-, yoksa Allah hakkında bilmediğiniz şeyleri mi söylüyorsunuz?
[002.081]  Hayır öyle değil; kötülük işleyip suçu kendisini kuşatmış olan kimseler; cehennemlikler işte onlardır. Onlar orada temellidirler.
[002.082]  İnanıp yararlı işler yapan kimseler cennetlik olanlardır, onlar da orada temellidirler.

Bakara s. 80-82. Ayetleri arasında , İsrailoğulları örneğinde insanlara tarafından "El Kitabe" nin nasıl yazılabileceği örneği verilmektedir. Bu örnekte kendilerini seçilmişler olarak vasıflayan İsrailoğulları ateşe sayılı günler gireceklerini , sonra çıkacaklarını iddia ederek elleri ile bu iddiaları ile elleri ile Kitap yazmış oldukları bu şekil Kitap yazanların iddiaları, Allah (c.c) indirdiği El kitap ta yalanlanarak gerçek bilgi verilmektedir.

İsrailoğulları tarafından ortaya atılan bu iddianın aynısı, İslam düşüncesi içinde de yerini bularak "Günahkar Müslümanların belli bir süreden sonra Cehennemden çıkarılacakları" iddiası vardır. Allah (c.c) nasıl İsrailoğullarının seçilmiş kullar olarak ilan etmediyse , Müslümanları da seçilmiş kullar olarak ilan etmemiştir. Cennete gitmenin yolu nasıl sadece İsrailoğullarından olmak değilse, aynı şekilde sadece "Ben Müslümanım" demekte değildir. İman ve Salih Amel ile süslenmen bir iddia boş ve geçersizdir.

Sonuç olarak ; İsrailoğulları bağlamında anlatılan Ayetleri sadece o kavme has bir özellik olarak okuduğumuzda , verilmek istenen mesajın anlaşılamaması tehlikesi mevcuttur. Bu tür anlatımları onların canlı örnekler sergileyerek yaşamış olduğunu ve aynısını tekrarlamak durumunda kaldığımızda, başımıza gelenlerin onların başına gelenler ve gelecekler olduğunun hatırlatması olduğu unutulmamalıdır. Bakara s. 78-82. Ayetleri arası bu durumun nasıl tezahür ettiği anlatılarak , bizlerin de aynı tür işlemleri yapmamamız hatırlatılmaktadır. Ancak aynı tür hatalardan ibret almak yerine onları örnek alarak onların izleri üzerinde yürümekte devam ettğimiz üzücü bir gerçektir. Kitabı yazmak gibi bir hakkımız olmadığını beyan eden Rabbimiz , İnsan olarak görevimizin onun indirdiği Kitaba uymak olduğunu defaatle hatırlatmasına rağmen , bir şekilde Kitaplar üretilmekte ve bunlar Allah mal edilerek onun adına iftiralar düzülmekte , ve bununla geçici Dünya menfaatleri elde edilmeye çalışılmaktadır. 

                                    EN DOĞRUSUNU ALLAH (C.C) BİLİR.