1- Elif, Lâm, Mim, Sad.
2- (Bu) bir kitaptır ki, sana indirildi. Artık senin göğsünde onunla uyarman ve o inananlara hatırlatman için ondan dolayı sakın bir burukluk olmasın.
3- Siz, Efendinizden size indirilmiş olan şeyi izleyin ve O'nun berisinden yakınları sakın izlemeyin. Siz ne kadar da az hatırlıyorsunuz.
4- Ve kasabadan nicesi vardı ki biz onu(n halkını) yok etmiştik te bizim sıkntımız ona geceleyin veya onlar (onun halkı) gündüz uyuyanlar iken birden gelivermişti.
5- Bizim sıkıntımız onlara geldiğinde artık çağrıları: "Şüphesiz ki biz haksızlık yapanlar idik" demelerinden başkası da olmamıştı.
6- Kendilerine (elçi) gönderilmiş kimselere kesinlikle soracağız ve (elçi olarak) o gönderilmişlere de kesinlikle soracağız.
7- (Yaptıklarını) onlara kesinlikle bir bilgi ile anlatacağız. Ve biz onlardan (yaptıklarını) algılamayanlar değildik.
8- Ve o gün, o tartı gerçektir. Artık kimin tartılanları ağır gelirse, işte onlar o başarıya eriştirilenlerin ta kendileridir.
9- Ve kimin tartılanları hafif gelirse, işte onlar o kimselerdir ki bizim ayetlerimize karşı haksızlık yapmakta oldukları nedeniyle kendi benliklerini ziyana sokmuşlardır.
10- Ve ant olsun ki biz size o yerde olanak sağladık ve onda size geçimlikler oluşturduk. Siz ne kadar da az şükrediyorsunuz.
11- Ve ant olsun ki biz sizi takdir ettik, sonra sizi suretlendirdik, sonra biz o meleklere "Adem'e boyun eğin" dedik de İblis dışında hemen boyun eğdiler. (İblis) o boyun eğenlerden olmadı.
12- (Allah): "Sana buyurduğum zaman (Ademe) boyun eğmene seni ne alıkoydu?" dedi. (İblis): " Ben ondan daha hayırlıyım. Beni bir ateşten takdir ettin ve onu ise bir çamurdan takdir ettin" dedi.
13- (Allah):"Hemen ondan in, artık senin onda büyüklenmen olmaz. Hemen çık, şüphesiz ki sen o küçülenlerdensin" dedi.
14- (İblis): "Onların harekete geçirilecekleri güne kadar beni gözetle" dedi.
15- (Allah): "Şüphesiz ki sen o gözetlenmişlerdensin" dedi.
16- 17- (İblis): "Öyleyse beni azdırman nedeniyle, ben de onlar için senin o dosdoğru yoluna kesinlikle oturacağım. Sonra onlara önlerinden ve artlarından ve sağlarından ve sollarından kesinlikle geleceğim. Ve onların daha çoğunu şükrediciler olarak bulamayacaksın" dedi.
18- (Allah): "Yerilmiş kovulmuş olarak oradan çık. Ant olsun ki onlardan kim seni izlerse, ben kesinlikle cehennemi toplu olarak sizden dolduracağım" dedi.
19- Ve (Allah)" Ey Adem, sen ve eşin bu bahçede durul. İkiniz dilediğiniz yerden yeyin ve sakın şu ağaca yaklaşmayın, yoksa ikiniz o haksızlık yapanlardan olursunuz" (dedi).
20- Derken o şeytan, ikisinden gizlenmiş olan avretlerini ikisine belli etmek için ikisini işkillendirdi ve: "Efendiniz ikinizi bu ağaçtan yalnızca iki melek olursunuz veya o sürekli kalıcılardan olursunuz diye vazgeçirdi" dedi.
21- Ve ikisine: "Şüphesiz ki ben ikiniz için kesinlikle o içtenlikle öğüt vericilerdenim" diye de yemin etti.
22- Böylece ikisini bir aldanmaya sarkıttı. Ne zaman ki ikisi o ağaçtan tattıklarında, avretleri ikisine belli oldu. Ve ikisi üzerlerini o bahçenin yaprağından kapatmaya başladılar. Ve Efendileri ikisine: "Ben ikinizi o ağaç(a yaklaşmak)tan vazgeçirmemiş miydim? Ve ikinize: "Şüphesiz ki o şeytan ikinize bir apaçık düşmandır" dememiş miydim?" diye seslendi.
23- İkisi: "Ey Efendimiz biz benliklerimize haksızlık yaptık ve eğer bizi bağışlamazsan ve bize karşı sarmalayıcılığı sürekli olmazsan, biz kesinlikle o ziyan edenlerden oluruz" dediler.
24- (Allah): "Sizin bir kısmınız bir kısıma düşman olarak inin. Ve o yerde belirli bir vakte kadar bir sabitleşme yeri ve bir yarar sizin içindir" dedi.
25- (Allah): "Onda yaşayacaksınız ve onda öleceksiniz ve ondan çıkarılacaksınız" dedi.
26- Ey Adem'in oğulları, biz kesinlikle size avretinizi gizleyecek bir elbise ve bir süslü elbise indirdik. Ve o korunma bilinci elbisesi, bu (onlardan) daha hayırlıdır. Bu, Allah'ın (gözle görülen) ayetlerindendir, umulur ki hatırlarlar.
27- Ey Adem'in oğulları, o şeytan kendi babanızın ananızın avretlerini kendilerine göstermek için elbiselerini ikisinden çekip soyarak o bahçeden çıkardığı gibi, sizi de ayartmasın. Gerçek şu ki, o ve onun öndaşları, sizin onları görmediğiniz yerden sizi görüyorlar. Şüphesiz ki biz o şeytanları inanmaz kimselere yakınlar yaptık.
28- Ve bir hayasızlık yaptıkları zaman onlar: "Biz kendi atalarımızı bunun üzerinde bulduk. Allah da bize bunu buyurdu" derler. Sen de ki: "Şüphesiz ki Allah, o hayasızlığı buyurmaz. Siz Allah'a karşı bilemeyeceğiniz şeyleri mi söylüyorsunuz?"
29- Sen de ki: "Benim Efendim o hakkaniyeti buyurdu. Siz her boyun eğme yerinin yanında yüzünüzü kaldırın. Ve siz O'nu, o yaşam sistemini sadece O'na özgüleyenler olarak çağırın. Siz başlangıcınızdaki gibi tekrar (O'na) döneceksiniz."
30- Bir bölümü bir doğruya iletti ve bir bölümün üzerine de o sapkınlık gerçek oldu. Şüphesiz ki onlar o şeytanlara Allah'ın berisinden yakınlar bellemişler ve kendilerini kesinlikle doğruya iletilenler olduklarını hesap ediyorlardı.
31- Ey Adem'in oğulları, her boyun eğme yerinin yanında zinetlerinizi (giysilerinizi) (üzerinizde) tutun. Ve yeyin ve için ve sakın savurganlık yapmayın. Şüphesiz ki O, o savurganlık yapanları sevmez.
32- Sen de ki: "Allah'ın kendisinin kulları için çıkardığı ziyneti (giysiyi) ve o rızıktan o temizlerini kim yasakladı?" De ki: "Onlar, o kalkışın günü inanmış olanlara özel olarak, bu şimdiki yaşamda inanmış olan kimseler içindir." Bilmekte olan bir topluluğa biz o ayetleri işte böyle ayrıntılandırıyoruz.
33- Sen de ki: "Benim Efendim ancak ve ancak, o hayasızlıkları, onlardan görünen şeyleri ve görünmeyen şeyleri ve o günahı ve o hak olmaksızın o saldırganlığı yapmayı ve hakkında bir yetki indirmediği şeyleri Allah'a ortak koşmanızı ve Allah'a karşı sizin bilemeyeceğiniz şeyleri söylemenizi yasakladı."
34- Ve her bir ana toplum için bir süre vardır. Artık onların süresi geldiği zaman, bir an ertelemezler ve önceleyemezler.
35- Ey Adem'in oğulları, eğer sizden benim ayetlerimi anlatan elçiler size gelir de, kim korunur ve (durumunu) düzeltirse, artık onlara hiç bir kaygı olmaz ve onlar üzülmezler.
36- Ve o kimseler ki, bizim ayetlerimizi yalanladılar ve onlardan büyüklendiler, işte onlar o ateşin arkadaşlarıdır. Onlar onda sürekli kalıcıdırlar.
37- Artık Allah'a karşı bir yalan yakıştırmış veya O'nun ayetlerini yalanlamış kimseden daha haksızlık yapan kimdir? İşte onlara o kitaptan hisseleri (ölümlerine kadar) kavuşacaktır. Nihayet bizim elçilerimiz onların ömürlerini tamamlamaya geldiği zaman onlar: "Sizin Allah'ın berisinden çağırmakta olduğunuz şeyler nerede?" derler. Onlar da: "Bizden saptılar" derler ve böylece onlar gerçeği örtücüler olduklarına dair kendi benlikleri üzerine tanıklık ettiler.
38- (Allah): "Siz, sizden önce gelip geçmiş o cinden ve o insandan olan ana toplumların içinde o ateşin içine girin" dedi. Her ne zaman bir ana toplum (o ateşe) girse, kendi kardeşini dışlar. Nihayet birbirlerine yetiştirilip onda toplu halde oldukları zaman, onların diğer (ateşe giren)leri onların ilk (ateşe giren)lerine: "Ey Efendimiz, bunlar bizi saptırdılar, artık onlara o ateşten (bizden) bir kat fazla azap ver" dedi. (Allah): "Her biri için katlamalıdır, fakat siz bilmezsiniz" dedi.
39- Ve onların ilkleri, onların sonlarına: "Sizin için bizim üzerimizde hiçbir lütuf yoktur (azap hepimiz için aynıdır). Öyleyse siz kazanmakta olduğunuz nedeniyle o azabı tadın " dedi.
40- Şüphesiz ki o kimseler, bizim ayetlerimizi yalanladılar ve onlardan büyüklendiler. O göğün kapıları onlar için kesinlikle açılmaz ve o deve o iğnenin deliğine geçinceye kadar, o bahçeye giremezler. Ve biz o suç işleyenlere böyle karşılık veririz.
41- (Altlarından) cehennemden bir döşek, üstlerinden de (ateşten) kaplamalar onlar içindir. Ve biz o haksızlık yapanlara böyle karşılık veririz.
42- Ve o kimseler ki inandılar ve o düzgün işleri işlediler. Biz bir benliği kendi (maddi ve bedeni) kapsayıcılığının dışında yükümlendirmeyiz. İşte onlar o bahçenin arkadaşlarıdır. Onlar onda sürekli kalıcıdırlar.
43- Ve biz göğüslerinde (kin nefret gibi) bağdan ne varsa çekip çıkardık. Onların altından o nehirler akar. Ve onlar: "O övgü Allah'adır, O ki bizi buna (bahçeye)iletti. Eğer Allah bizi (bahçeye)iletmeseydi, biz kendimizi (bu bahçeye) iletebilecek değildik. Ant olsun ki Efendimizin elçileri gerçeği getirmiş." dediler. Ve onlara: "Bu size o bahçedir, siz işlemekte olduğunuz şeyler nedeniyle ona mirasçı kılındınız" diye seslenildi.
44- 45- Ve o bahçenin arkadaşları, o ateşin arkadaşlarına: "Biz, bizim Efendimizin bize söz verdiği şeyi kesinlikle gerçek olarak bulduk. Artık siz de sizin Efendinizin söz verdiği şeyi gerçek olarak buldunuz mu?" diye seslendi. Onlar: "Evet" dediler. Derken onların arasından bir duyurucu: "Allah'ın dışlaması o haksızlık yapanların üzerinedir. O kimseler ki Allah'ın yolundan uzaklaştırırlar ve onda bir eğrilik arama peşine düşerlerdi. Ve onlar o diğer (yaşam) gerçeğini örtücülerdi" diye duyurdu.
46- Ve ikisinin arasında bir engel vardır. Ve o burçların üzerinde de bir takım adamlar vardır ki, onların her birini kendi işaretlerinden tanımaktadırlar. Ve onlar o bahçenin arkadaşlarına: "Selam sizin üzerinizedir" diye seslendiler. Onlar (girmeyi) umuyor oldukları halde ona henüz girmemişlerdir.
47- Ve bakışları o ateşin arkadaşlarının karşısına çevrildiği zaman onlar: "Ey Efendimiz, bizi o haksızlık yapanlar topluluğunun beraberinde sakın bulundurma" dediler.
48- 49- Ve o burçların arkadaşları, işaretlerinden tanımakta oldukları adamlara: "Toplu olmanız ve büyüklük taslamış olmanız sizden bir ihtiyacı gidermedi. 'Allah onları bir sarmalayıcı iyiliğe kavuşturmaz' diye yemin ettiğiniz kimseler bunlar mı?" diyerek seslendi. (Allah onlara dedi ki): "Siz, o bahçeye girin size hiçbir kaygı olmaz ve siz üzülmezsiniz."
50- Ve o ateşin arkadaşları, o bahçenin arkadaşlarına: "Bizim üzerimize o sudan veya Allah'ın size rızık olarak verdiği şeylerden dökün" diye seslendi. Onlar da: "Şüphesiz ki Allah, bu ikisini de o gerçeği örtücülerin üzerine yasakladı" dediler.
51- Onlar ki, yaşam sistemlerini bir oyalanma ve bir oyun olarak bellemişler ve bu şimdiki yaşam onları aldatmıştı. Onlar bu günleri ile karşılaşmayı unuttukları ve bizim ayetlerimizi ısrarla reddetmekte oldukları gibi, artık bugün biz de onları (rahmetten) unuturuz.
52- Ve ant olsun ki biz onlara, onu bir bilgi üzere ayrıntılı olarak açıkladığımız, (ona) inanmakta olan bir topluluğu bir doğruya ileten ve bir sarmalayıcı iyilik olan bir kitap getirmiştik.
53- Onlar, onun (verdiği haberin) geri dönüşümünden başka bir şeye mi bakıyorlar? Onun (verdiği haberin) geri dönüşümü geleceği gün, önceden onu unutmuş olan kimseler: "Efendimizin elçileri kesinlikle bize o gerçeği getirmiş. Artık bizim için eşlikçilerden kimse varmı ki artık bize eşlikçilik edeler veya (dünyaya) geri döndürülelim de, artık bu işlemekte olduğumuzdan başkasını işleyelim" der. Kendi benliklerini kesinlikle ziyana sokmuşlardır ve yakıştırmakta oldukları şeyler de onlardan sapmıştır.
54- Şüphesiz ki sizin Efendiniz Allah'tır. O'ki, o gökleri ve o yeri altı günde takdir etti, sonra o tahtın üzerine denkleşti. O, o geceyi, onu durmaksızın isteyen o gündüze kaplatmaktadır. Ve o güneş ve o ay ve o yıldızlar O'nun buyruğuna boyun eğdirilmişlerdir. Dikkat edin, o takdir ediş ve o buyruk O'nundur. O tüm insanların Efendisi Allah, bereketi boldur.
55- Efendinizi yalvarıp yakararak ve gizli olarak çağırın. Şüphesiz ki O, o sınırı aşanları sevmez.
56- Ve o yerde onun düzeltilmesinden sonra sakın bozuculuk yapmayın. Ve O'nu kaygılı ve umutlu olarak çağırın. Şüphesiz ki Allah'ın sarmalayıcı iyiliği o iyilik edenlerden yanadır.
57- Ve O ki, kendisinin sarmalayıcı iyiliğinin önünden o rüzgârları bir müjde olarak gönderir. Nihayet (o rüzgârlar) bir ağır bulutu (pek hafifmiş gibi) kaldırdığı zaman, biz onu bir ölü yöreye sevk ederiz de onunla o suyu indirir, böylece onunla o her çeşit ürünlerden çıkarırız. Biz o ölüleri de böyle çıkarırız. Siz umulur ki hatırlarsınız.
58- Ve o (toprağı) temiz yörenin bitkisi, kendisinin Efendisinin onayıyla (kolayca ve güzel) çıkar. Ve o (toprağı) murdar olan (beldenin bitkisi) ise zorlukla uğraşmaktan başka çıkmaz. Şükretmekte olan bir topluluğa biz o ayetleri böyle evirip çeviriyoruz.
59- Ant olsun ki biz Nuh'u topluluğuna gönderdik de: "Ey topluluğum, siz Allah'a kulluk edin, sizin için O'ndan başka hiçbir tanrı yoktur. Şüphesiz ki ben sizin için bir büyük gün azabından kaygılanıyorum" dedi.
60- Topluluğundan o ileri gelenler: "Şüphesiz ki biz seni kesinlikle bir apaçık sapkınlık içinde görüyoruz" dedi.
61-62- 63- (Nuh): "Ey topluluğum bende bir sapkınlık yoktur. Ben ancak o tüm insanların Efendisinden bir elçiyim. Ben size Efendimin mesajlarını ulaştırıyorum ve ben size içtenlikle öğüt veriyorum ve ben Allah'tan sizin bilemeyeceğiniz şeyleri biliyorum. Sizden bir adama sizi uyarması ve sizin korunmanız ve sürekli sarmalayıcılığa kavuşmanız için Efendinizden bir hatırlatma gelmesine şaştınız mı?" dedi.
64- Buna rağmen onlar, onu yalanladılar. Bunun üzerine biz de onu ve onun beraberinde o gemide olan kimseleri kurtardık ve bizim ayetlerimizi yalanlamış olan kimseleri ise batırdık. Şüphesiz ki onlar körler topluluğu idiler.
65- Ve Ad'a da kardeşleri Hud'u (gönderdik, onlara): "Ey topluluğum, siz Allah'a kulluk edin, sizin için O'ndan başka hiçbir tanrı yoktur. Siz hiç korunmaz mısınız?" dedi
66- Topluluğundan o ileri gelen gerçeği örtmüş olan kimseler: "Şüphesiz ki biz seni kesinlikle bir ahmaklık içinde görüyor ve şüphesiz ki biz senin kesinlikle o yalancılardan olduğun kanısına varıyoruz" dedi.
67- 68- 69 (Hud): "Ey topluluğum bende bir ahmaklık yoktur. Ben ancak o tüm insanların Efendisinden bir elçiyim. Ben size Efendimin mesajlarını ulaştırıyorum ve ben sizin için bir güvenilir içtenlikle öğüt vericiyim. Sizden bir adama sizi uyarması için Efendinizden bir hatırlatma gelmesine şaştınız mı? Ve hatırlayın o zamani ki Nuh toplumundan sonra sizi ardıllar yaptı ve o takdir edişte sizi genişlikçe artırdı. Başarıya eriştirilmeniz için artık Allah'ın nimetlerini hatırlayın" dedi.
70- Onlar: "Sen bize o tek Allah'a kulluk etmemiz ve kendi atalarımızın kulluk etmekte olduğu şeyleri bırakmamız için mi geldin? Eğer sen o doğru söyleyenlerden isen, senin bizi tehdit etmekte olduğun şeyi haydi bize getir" dediler.
71- (Hud): "Efendinizden sizin üzerinize bir pislik ve bir hiddet kesinlikle çökmüştür. Allah'ın onlar hakkında hiçbir yetki indirmediği, sizin ve sizin atalarınızın onları isimlendirdiği birtakım isimler hakkında siz benimle tartışıyor musunuz? Artık siz bakının şüphesiz ki ben de sizin beraberinizde o bakınanlardanım" dedi.
72- Bunun üzerine, onu ve onun beraberinde olan kimseleri bizden bir sarmalyıcı iyilikle kurtardık ve bizim ayetlerimizi yalanlamış ve (onlara) inanan olmayan kimselerin ise arkasını kestik.
73- 74- Ve Semud'a da kardeşleri Salih'i (gönderdik, onlara): "Ey topluluğum, siz Allah'a kulluk edin, sizin için O'ndan başka hiçbir tanrı yoktur. Efendinizden size kesinlikle bir apaçık delil gelmiştir. Bu, size (gözle görülen) bir ayet olarak Allah'ın dişi devesidir. Onu bırakın da Allah'ın yerinde yesin ve siz ona sakın bir kötülükle dokunmayın, yoksa bir acı azap sizi tutar. Ve hatırlayın o zamanı ki sizi Ad'dan sonra sizi ardıllar yaptı ve sizi o yerde yerleştirdi. Onun ovalarından köşkler belliyor ve o dağları evler olarak yontuyorsunuz. Artık Allah'ın nimetlerini hatırlayın ve bu siz yerde bozuculuk yapanlar olarak sakın karışıklık çıkarmayın" dedi.
75- Topluluğundan büyüklük taslamış olan o ileri gelenler, içlerinden inanmış olan zayıf düşürülmüş kimselere: "Siz Salih'in kendisinin Efendisinden gönderilmiş biri olduğunu (gerçekten) biliyor musunuz?" dedi. Onlar da: "Şüphesiz ki biz onunla gönderilmiş olan şeye inananlarız" dediler.
76- Büyüklük taslamış olan kimseler: "Şüphesiz ki biz de sizin kendisine inandığınızı örtücüleriz" dedi.
77- Derken, o dişi deveyi ayaklarından kestiler ve böylece Efendilerinin buyruğundan (uzaklaşıp) başkaldırdılar. Ve onlar: "Ey Salih, eğer o gönderilmişlerden isen, bizi tehdit etmekte olduğun şeyi bize getir" dediler.
78- Bunun üzerine onları o şiddetli sarsıntı tuttu, böylece onlar yurtlarında diz üstü çökenler oluverdiler.
79- O da onlardan (başka tarafa) yakınlaştı ve: "Ey topluluğum, ant olsun ki ben size Efendimin mesajını ulaştırdım ve ben size içtenlikle öğüt verdim. Fakat siz o içtenlikle öğüt vericileri sevmiyorsunuz" dedi.
80- 81- Ve Lut'u da (gönderdik). Bir zaman topluluğuna: "Siz o tüm insanlardan hiçbirinin onunla sizin önünüze geçmediği (sizden önce kimsenin işlemediği) o hayasızlığa mı geliyorsunuz? Şüphesiz ki sizler o kadınların berisinden bir güçlü (cinsel) arzuyla o adamlara kesinlikle geliyorsunuz. Hayır siz, bir savurganlık yapanlar topluluğusunuz" demişti.
82- Ve topluluğunun ona cevabı: "Onları kasabanızdan çıkarın, şüphesiz ki onlar çok temiz kalan insanlarmış" demelerinden başkası olmadı.
83- Bunun üzerine onu ve o geride kalanlardan olan karısı hariç onun halkını kurtarmıştık.
84- Ve biz onların üzerine bir yağmur yağdırmıştık. Şimdi sen bak o suç işleyenlerin sonu nasıl olmuş.
85- 86- 87- Ve Medyen'e de kardeşleri Şuayb'ı (gönderdik, onlara): "Ey topluluğum, siz Allah'a kulluk edin, sizin için O'ndan başka hiçbir tanrı yoktur. Efendinizden size kesinlikle bir apaçık delil gelmiştir. Artık o ölçeği ve o tartıyı tastamam yapın. Ve siz o insanların eşyalarını(n değerini) sakın düşük tutmayın.Ve o yerde onun düzeltilmesinden sonra sakın bozuculuk yapmayın. Eğer inananlar iseniz, bu sizin için daha hayırlıdır. Ve O'na inanan kimseyi tehdit ederek ve Allah'ın yolundan uzaklaştırarak ve onda bir eğrilik arama peşine düşerek sakın her bir yola oturmayın. Ve hatırlayın hani siz az idiniz de sizi çoğalttı. Ve siz o bozuculuk yapanların sonu nasıl oldu bir bakın. Ve eğer sizden onunla gönderilmiş olduğuma bir ekip inanmış ve bir ekipte inanmamışsa, artık Allah aramızda karar verinceye kadar, (bana karşı) direnip gayret etmeye devam edin. Ve O, o karar vericilerin en hayırlısıdır" dedi.
88- 89- Topluluğundan büyüklük taslamış olan o ileri gelenler: "Ey Şuayb, biz seni ve senin beraberindeki inanmış olan kimseleri kasabamızdan kesinlikle çıkaracağız veya siz kesinlikle bizim inanç sistemimize tekrar döneceksiniz" dedi. O, : "Eğer biz çirkin görenler olsak da mı? Allah'ın bizi ondan kurtarmasından sonra, eğer sizin inanç sisteminize tekrar dönecek olursak, Allah'a karşı kesinlikle bir yalan yakıştırmış oluruz. Efendimiz Allah'ın dilemesi dışında, bizim için ona tekrar dönmemiz olmaz. Efendimiz her bir şeyi bilgice kapsamıştır. Biz Allah'ı üstlenici edindik. Ey Efendimiz, bizim aramızla topluluğumuz arasını o gerçek ile aç, sen o açanların en hayırlısısın" dedi.
90- Ve topluluğundan gerçeği örtmüş olan o ileri gelenler: "Eğer siz Şuayb'i izleyecek olursanız, o takdirde şüphesiz ki sizler de kesinlikle ziyan edenlersiniz" dedi.
91- Bunun üzerine o şiddetli sarsıntı onları tuttu, böylece yurtlarında diz üstü çökenler oluverdiler.
92- O kimseler ki Şuayb'ı yalanladılar, onda ihtiyaçsızlık içinde hiç yaşamamış gibi (oldular). O kimseler ki Şuayb'ı yalanladılar, onlar o ziyan edenler ta kendileri oldular.
93- Onlardan (başka tarafa) yakınlaştı ve: "Ey topluluğum, ant olsun ki ben size Efendimin mesajlarını ulaştırdım ve ben size içtenlikle öğüt verdim. Artık gerçeği örtücüler toplululuğuna nasıl üzülebilirim?" dedi.
94- Ve biz bir kasabaya hiçbir haberci göndermedik ki, onun halkını yalvarıp yakarmaları için o sıkıntıya ve o zarara tutmamış olalım.
95- Sonra biz o kötülüğün yerini o iyiliğe değiştirdik. Nihayet (önceki sıkıntıyı ve zararı) yok saydılar ve onlar: "Kendi atalarımıza da kesinlikle (önce) o zarar ve (sonra da) o ferahlık dokunmuştu" dediler. Bunun üzerine biz de onlar fark etmezlerken beklenmeyen bir zamanda onları tutuverdik.
96- Ve eğer o kasabaların halkı inanmış ve korunmuş olsalardı, üzerlerine o gökten ve o yerden bereketleri açardık. Fakat yalanladılar, bunun üzerine biz de kazanmakta oldukları şeyler nedeniyle onları tutuverdik.
97- O kasabaların halkı, onlar gece vakti uyuyanlarken bizim sıkıntımızın kendilerine gelmesinden güvende mi gördü?
98- Veya o kasabaların halkı, onlar kuşluk vakti oyalanırlarken bizim sıkıntımızın kendilerine gelmesinden güvende mi gördü?
99- (O kasabaların halkı) Allah'ın tuzağından güvende mi gördüler? Oysa Allah'ın tuzağından o ziyan edenler topluluğundan başkası (kendisini) güvende görmez.
100- Onların halkının arkasından, o yere mirasçı olan kimseleri (bu haberlerimiz) doğruya iletme(ye yetme)di mi? Eğer biz dileyecek olsak, onların peşlerine takılı suçlarını(n karşılığını) onlara değdirirdik. Ve biz onların kalplerinin üzerine damga vururuz da, artık onlar işitemezlerdi
101- Bu kasabalar, biz sana onların haberlerinden anlatıyoruz. Ve ant olsun ki onların elçileri o apaçık delilleri onlara getirdi. (Atalarının) önceden yalanladıkları şeye onlar da inanır olmadılar. Allah, o gerçeği örtücülerin kalplerine işte böyle damga vurur.
102- Ve biz onların tamamı için antlaşmaya bağlılıktan (eser) bulmadık. Ve şüphesiz ki biz onların tamamını, kesinlikle itaatten çıkanlar bulduk.
103- Sonra biz onlardan sonra Musa'yı, bizim (gözle görülen) ayetlerimizle Firavun ve onun ileri gelenlerine harekete geçirdik. Fakat onlara (ayetlerimize) karşı haksızlık yaptılar. Şimdi sen bak o bozuculuk yapanların sonu nasıl olmuş.
104- 105- Ve Musa: "Ey Firavun, şüphesiz ki ben o tüm insanların Efendisinden bir elçiyim. Allah'a karşı o gerçekten başkasını söylememem bana yaraşandır. Ben size Efendinizden bir delil getirdim, artık Yakub'un oğulları'nı benim beraberimde gönder" dedi.
106- (Firavun): "Eğer sen (gözle görülen) bir ayet getirdiysen, eğer sen o doğru söyleyenlerden isen, haydi onu getir" dedi.
107- 108- Bunun üzerine değneğini attı, birden o bir apaçık koca yılan. Ve elini (koynundan) çekip çıkardı birden o, o bakanlar için bembeyaz (oluvermiş).
109- 110- Firavun'un topluluğundan olan o ileri gelenler: "Şüphesiz ki bu, kesinlikle en iyi bilici bir sihirbazdır. Sizi, sizin yerinizden çıkarmak istiyor" dedi. (Firavun): "O halde siz ne öneriyorsunuz?" dedi.
111- 112- Onlar: "Onu ve kardeşini beklet ve o şehirlere sürüp toplayıcılar gönder. Bütün en iyi bilici sihirbazları sana getirsinler" dediler.
113- Ve o usta sihirbazlar Firavun'a geldi. "Eğer o yenenlerin ta kendileri bizler olursak, kesinlikle bir iş karşılığı bizim içindir" dediler.
114- (Firavun): "Evet, ve şüphesiz ki siz kesinlikle yakınlaştırılmış kimselerdensiniz" dedi.
115- Onlar: "Ya (ilk) atan sen, ya da (ilk) o atanlar biz olalım ey Musa" dediler.
116- (Musa): "Siz atın." dedi. Ne zaman ki attıklarında onlar o insanların gözlerini büyülediler, onları ürküttüler ve bir büyük sihir getirdiler.
117- Ve biz Musa'ya "Değneğini at" diye vahyettik. (Attığında) birden o da onların çarpıtmakta oldukları şeyleri yutuyor.
118- Böylece o gerçek ortaya düştü, ve işlemekte oldukları şeyler geçersiz oldu.
119- Artık orada yenildiler ve küçülenler olarak çevrildiler.
120- 121- 122- Ve o usta sihirbazlar boyun eğiciler olarak (yere) atıldı: "Biz, o tüm insanların Efendisine, Musa'nın ve Harun'un Efendisine inandık" dediler.
123- 124- Firavun: "Benim size ben onay vermemden önce siz ona inandınız. Şüphesiz ki bu, bir tuzaktır, onu bu şehirde kurdunuz ki halkını ondan çıkarasınız. Artık siz ileride bileceksiniz. Ben kesinlikle sizin ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazından kestireceğim, sonra ben kesinlikle sizi toplu olarak asacağım" dedi.
125- 126- Onlar: "Şüphesiz ki biz Efendimize çevrilicileriz. Ve sen bizden Efendimizin ayetleri bize geldiğinde onlara bizim inanmamızdan başka bir nedenle öç almıyorsun. Ey Efendimiz, bizim üzerimize direnip gayret etme gücü boşalt ve bizim ömrümüzü teslim olanlar olarak tamamla" dediler.
127- Ve Firavun'un topluluğundan olan o ileri gelenler: "Musa'yı ve onun topluluğunu, bu yerde bozuculuk yapmaları ve seni ve senin tanrılarını bırakması için mi bırakacaksın?" dedi. (Firavun): "Biz onların oğullarını öldüreceğiz, kadınlarını ise yaşatacağız. Ve şüphesiz ki biz onların üstünde boyun eğdiricileriz" dedi.
128- Musa topluluğuna: "Siz, Allah'a destek isteğinde buluunun ve direnip gayret edin.Şüphesiz ki bu yer Allah'ındır, onu kendisinin kullarından kimi dilerse mirasçı kılar. Ve o son o korunanlarındır" dedi.
129- Onlar: "Sen bize gelmen öncesinden de ve sen geldikten sonra da rahatsız edildik" dediler. (Musa): "Sizin Efendinizin sizin düşmanınızı yok etmesi ve bu yerde sizi ardıllar yapması ve sizin nasıl işleyeceğinize bakması umulur" dedi.
130- Ve ant olsun ki biz Firavun'un hanedanını hatırlamaları için senelerce o kıtlıkla ve o ürünlerden bir eksiltmeye tuttuk.
131- Onlara o iyilik geldiği zaman, onlar: "Bu, bizim içindir" derlerdi. Ve eğer onlara bir kötülük değerse onlar, Musa'ya ve onun beraberinde olanların uğursuzluğuna yorarlardı. Dikkat edin, onların uğursuzlukları (işlediklerinden doğan sonuçları) ancak ve ancak Allah'ın yanındadır. Fakat onların tamamı bilmezler.
132- Ve onlar: "Bizi onunla sihirlemen için (gözle görülen) ayetten her ne getirsen de, biz sana inananlar olmayacağız" dediler.
133- Bunun üzerine biz de onların üzerine (zamanlara) ayrılmış (gözle görülen) ayetler olarak o tufanı ve o çekirgeyi ve o haşereleri ve o kurbağaları ve o kanı gönderdik. Bunlara rağmen yine de büyüklük tasladılar ve suç işleyenler topluluğu oldular.
134- Ve üzerlerine o titreten azap çöktüğünde onlar: "Ey Musa sen, senin Efendinin senin yanındaki antlaşması nedeniyle bizim için çağrı yap. Eğer bizden bu titreten azabı kaldırırsan, sana kesinlikle inanacağız ve Yakub'un oğulları'nı senin beraberinde kesinlikle göndereceğiz" dediler.
135- Ne zaman ki biz o titreten azabı, (yeni bir sarsıntıya) ulaşıcı olacakları bir süreye kadar onlardan kaldırdığımızda, onlar birden sözlerini bozuyorlardı.
136- Bunun üzerine biz de onlardan öç aldık, bizim ayetlerimizi yalanlamış olmaları ve onlardan duyarsız kalanlar olmaları nedeniyle onları o denizin içinde batırdık.
137- Ve zayıf düşürülmekte olan o topluluğu, bizim onda bereketler kıldığımız o yerin doğularına ve batılarına mirasçı yaptık. Ve senin Efendinin Yakub'un oğulları'na o iyiliği, direnip gayret etmeleri nedeniyle böylece tamam oldu. Ve Firavun ve topluluğunun ustalıkla yapmakta oldukları şeyleri ve yükseltmekte oldukları şeyleri yerle bir ettik.
138-139- 140- Ve Yakub'un oğulları'nı o su kütlesini geçirdik. Derken onlar kendilerine ait putların üzerine saygı ile kapanmakta olan bir topluluğa geldiler. (Musa'ya): "Ey Musa, onların tanrıları gibi bize de bir tanrı yap" dediler. (Musa): "Şüphesiz ki siz, düşüncesizlik etmekte olanlar topluluğusunuz. Şüphesiz ki onların içinde oldukları şey darmadağın olmuştur ve işlemekte oldukları da geçersizdir" dedi. (Musa devamen): "O, sizi o tüm insanların üzerine üstünleştirmişken size tanrı olarak Allah'tan başkasının peşine mi düşeceğim?" dedi.
141- Ve hani biz, sizi o azabın kötüsüne süren Firavun'un hanedanından kurtarmıştık. Sizin oğullarınızı öldürüyorlar ve kadınlarınızı yaşatıyorlardı. Bu, sizin için Efendinizden bir büyük yoklamaydı.
142- Ve biz Musa ile otuz geceliğine sözleşme yaptık ve onu on ile tamamladık. Ve böylece kendisinin Efendisinin belirlenmiş vakti kırk geceye tamam oldu. Ve Musa, kardeşi Harun'a: "Toplumumda bana ardıllık et ve düzelt ve sakın o bozuculuk yapanların yolunu izleme" dedi.
143- Ve Musa bizim belirlenmiş vaktimiz için geldiğinde ve ne zaman ki kendisinin Efendisi onunla sözlü iletişim kurduğunda o : "Ey Efendim, sen bana görün de sana bakayım" dedi. (Allah): "Sen beni asla göremeyeceksin. Fakat şu dağa bak, eğer kendi yerinde sabit kalırsa, artık sen de beni göreceksin" dedi. Ne zaman ki onun Efendisi kendisini o dağa ortaya çıkardığında, onu dümdüz bir hale getirdi ve Musa baygın bir halde yere kapaklandı. Ayıldığında o: "Sen, her türlü eksiklikten uzaksın. Sana itaate döndüm ve ben o inananların ilkiyim" dedi.
144- (Allah): " Ey Musa, şüphesiz ki ben mesajlarımla ve sözlü iletişimimle seni o tüm insanların üzerine seçtim. Artık sana verdiğim şeyi tut ve o şükredenlerden ol" dedi.
145- Ve biz ona o levhalarda her bir şeyden bir öğüt ve her bir şeyin ayrıntılı bir açıklamasını yazdık. (Musa'ya) artık onları kuvvetlice tut, kendi topluluğuna da onu en iyi şekilde tutmalarını buyur. Ben o itaatten çıkanların yurdunu yakında size göstereceğim (dedik).
146- O yerde o hak olmaksızın büyüklenmekte olan kimseleri benim ayetlerimden çevireceğim. Ve eğer (gözle görülen) her ayeti görseler, ona inanmazlar. Ve eğer o olgunluğun yolunu görseler, onu yol bellemezler. Ve eğer o azgınlığın yolunu görseler, onu yol bellerler. Bu, onların bizim ayetlerimizi yalanlamış olmaları ve onlara karşı duyarsız kalanlar olmaları nedeniyledir.
147- Ve o kimseler ki,bizim ayetlerimizi ve o diğer (yaşam) karşılaşmasını yalanladılar, onların işledikleri boşa gitmiştir. Onlar işlemekte oldukları şeylerden başkasıyla mı karşılık görecekler?
148- Ve Musa'nın topluluğu, onun arkasından (altın gümüş gibi) takılarından, onun böğürmesi olan bir buzağı cesedini (tanrı) belledi. Onlar görmediler mi, şüphesiz ki o, onlarla iletişim kuramaz ve onları bir doğruya iletemez? Onu (tanrı) bellediler ve haksızlık yapanlardan oldular.
149- Ve (başları pişmanlıkla) ellerine düşürülüp ve kendilerinin kesinlikle sapmış olduklarını gördüklerinde onlar: "Eğer Efendimiz bize karşı sarmalayıcılığı sürekli olmazsa ve bağışlamazsa, kesinlikle o ziyan edenlerden oluruz" dediler.
150- Ve Musa topluluğuna, çok öfkeli kederli olduğu halde döndüğünde: "Benim arkamdan bana ne sıkıntılı ardıllık ettiniz. Siz Efendinizin (azap) buyruğunu çabuklaştırdınız mı?" dedi. Ve o levhaları attı ve kardeşinin başını onu kendisine doğru çekerek tuttu. (Kardeşi): "Ey annemin oğlu, şüphesiz ki bu topluluk beni zayıf düşürdü ve neredeyse beni öldürüyorlardı. Artık o düşmanları sakın bana sevindirme ve beni o haksızlık yapanlar topluluğunun beraberinde görme" dedi.
151- (Musa): "Ey Efendim, beni ve kardeşimi bağışla ve bizi sarmalayıcı iyiliğine girdir. Ve sen o sarmalayıcılığı süreklilerin en sarmalayıcılığı süreklisisin" dedi.
152- Şüphesiz ki o kimseler o buzağıyı (tanrı) bellediler, onlara bu şimdiki yaşamda Efendilerinden bir hiddet ve bir aşağılanma kavuşacaktır. Ve biz o (yalan) yakıştırıcılara böyle karşılık veririz.
153- Ve o kimseler ki o kötülükleri işlediler, sonra bunların arkasından itaate döndüler ve inandılar. Şüphesiz ki senin Efendin, bunların arkasından kesinlikle bir çok bağışlayıcıdır, bir sarmayıcılığı süreklidir.
154- Ve Musa'dan o hiddet yatıştığında o levhaları tuttu. Ve onların bir nüshasında "Efendilerinden ürkmekte olan kimseler için bir doğruya ileten ve bir sarmalayıcı iyilik" (yazılıydı).
155- 156- Ve Musa, bizim belirli vaktimiz için topluluğuna yetmiş adam seçti. Ne zaman ki o şiddetli sarsıntı onları tuttuğunda: "Ey Efendim, eğer sen dilemiş olsaydın, önceden onları da ve beni de yok ederdin. Sen bizi içimizdeki o ahmakların yaptığı şey nedeniyle yok mu edeceksin? Bu, senin denemenden başka bir şey değildir. Sen onunla kimi dilersen saptırırsın ve kimi dilersen de doğruya iletirsin. Sen bizim yakınımızsın, artık bizi bağışla ve bizi sürekli sarmala ve sen o bağışlayıcıların en hayırlısısın. Ve sen bizim için bu şimdiki (yaşamda) ve o diğer (yaşamda) bir iyilik yaz. Şüphesiz ki biz sana döndük" dedi. (Allah): "Ben azabımı onu dileyeceğim kimseye değdiririm. Ve benim sarmalayıcı iyiliğim her bir şeyi kapsamıştır. Ben onu da korunmakta olan ve o arınmayı yerine getirmekte olan kimselere ve bizim ayetlerimize inanmakta olan kimselere yazacağım" dedi.
157- O kimseler ki, kendilerinin yanındaki Tevrat ve İncil'de kendisini yazılmış olarak bulacakları o anasından doğduğu gibi olan* o haberci elçi'yi izliyorlar. (O elçi) onlara o benimsenene uygun olanı buyuruyor ve o yadırganandan vazgeçiriyor ve onlara o temizleri serbestleştiriyor ve o murdarları ise yasaklaştırıyor ve onlardan üzerlerinde olan ağır görevlerini ve o bağları (yasakları kaldırıp yere) koyuyor. O kimseler ki ona inandılar ve onu desteklediler ve ona yardım ettiler ve onun beraberindeki indirilmiş olan o ışığı izlediler. İşte onlar, o başarıya eriştirilenlerin ta kendileridir.
* "El-ümmiyyun" kelimesi okuma yazma bilmemeyi değil, anasından doğduğu gibi olan yani kendilerine kitap bilgisi gelmemiş olan Arap toplumunu ifade etmektedir. Bu isim Yahudi ve Hristiyanlar tarafından kendilerinden olmayan Araplara verilmiştir. Kur'an (3.20.75- 62. 2)
158- De ki: "Ey o insanlar, şüphesiz ki ben, Allah'ın, sizin hepinize (gönderilmiş)elçisiyim. O'ki, o göklerin ve o yerin hükümranlığı O'nundur, O'ndan başka hiçbir tanrı yoktur, O yaşatır ve öldürür. Öyleyse Allah'a ve O'nun o anasından doğduğu gibi olan, o haberci elçisine inanın. O ki Allah'a ve O'nun kelimelerine inanır. Doğruya iletilmeniz için onu izleyin."
159- Ve Musa'nın topluluğu içinden bir ana toplum vardı ki onlar, o gerçeğe iletirler ve onunla da eşitliği sağlarlardı.
160- Ve biz onları oniki torun ana toplumu olarak parça parça ayırdık. Ve biz Musa'ya, topluluğu ondan suvarmasını istediği zaman, "Değneğini o taşa vur" diye vahyettik. Birden ondan oniki su gözesi fışkırdı. (İsrailoğullarından olan) bütün insanlar içecek yerini bildi. Ve biz o bulutu üzerlerine gölgelendirdik ve üzerlerine o kudret helvasını ve o bıldırcını indirdik: "Bizim size rızık olarak verdiğimiz şeylerin temizlerinden yeyin" (dedik). Ve onlar bize haksızlık yapmadılar, fakat kendi benliklerine haksızlık yapmakta idiler.
161- Ve bir zaman onlara: "O kasabada durulun ve ondan nereden dilediyseniz yeyin ve 'Günahlarımızı üzerimizden dök' deyin ve o kapıdan boyun eğen olarak girin ki, yanılgılarınızı bağışlayalım. O iyilik edenlere (karşılığını) artıracağız" denilmişti.
162- Fakat içlerinden haksızlık yapmış olan kimseler, kendilerine denilmiş sözü başka sözle değiştirmişler, bunun üzerine biz de onların üzerine haksızlık yapmakta olmaları nedeniyle üzerlerine o gökten bir titreten azap göndermiştik.
163- Ve onlara o su kütlesinin hazırında olan o kasabadan sor. Hani onlar o dinlenme (günün)de sınırı aşıyorlardı. Balıkları, dinlenme günlerinde onlara oluk oluk gelir, dinlenme olmayan günlerinde ise onlara gelmezdi. İtaatten çıkmakta oldukları nedeniyle onları işte böyle yokluyorduk.
164- Ve hani içlerinden bir ana toplum: "Allah'ın kendilerinin yok edici olacağı veya bir çetin azapla azap edici olacağı bir topluluğa niçin öğüt veriyorsunuz?" demişti. Onlar: "Efendinize karşı bir gerekçe ve onların korunmaları için (öğüt veriyoruz)" demişlerdi.
165- Ne zaman ki onlar kendisiyle hatırlatıldıkları şeyleri unuttuklarında, biz de o kötülükten vazgeçirmekte olan kimseleri kurtarmış, haksızlık yapmış olanları ise itaatten çıkmakta olmaları nedeniyle bir sıkıntılı azapla tutmuştuk.
166- Ne zaman ki onlar kendisinden vazgeçirildikleri şeyden (uzaklaşıp) baş kaldırdıklarında, biz de onlara: "Kovalanan maymunlar olun" demiştik.
167- Ve hani senin Efendin, onların üzerlerine o kalkışın gününe kadar, onları o azabın kötüsüne sürecek kimseleri kesinlikle harekete geçireceğini duyurmuştu. Şüphesiz ki senin Efendin, o sonuçlandırması kesinlikle çok hızlıdır. Ve şüphesiz ki O, kesinlikle çok bağışlayıcıdır, sarmayıcılığı süreklidir.
168- Ve onları o yerde ana toplumlar olarak ayırdık. Ve içlerinden o düzgün olanlar da vardır, ve içlerinden bunun berisinde olanlar da vardır. Ve onları (bozuculuktan) dönmeleri için o iyiliklerle ve o kötülüklerle yokladık.
169- Onlardan sonra bir nesil onların yerine geçti ve o kitaba mirasçı oldu. O en aşağı (dünya)nın sunumunu tutuyorlar ve: "Yakında bizim için bağışlama var" diyorlar. Onlardan, Allah'a karşı gerçekten başkasını söylememelerine dair kitabın yeminle bağlanmış sözü alınmamış mıydı? Ve onun içinde olan şeyi iyice ders almamışlar mıydı? Ve o diğer yurt korunmakta olan kimseler için daha hayırlıdır. Siz hiç bağlantı kurmaz mısınız?
170- Ve o kimseler ki o kitabı sımsıkı tutarlar ve o kulluk görevini ayağa kaldırdılar, şüphesiz ki biz o düzelticilerin iş karşılığını kayba uğratmayız.
171- Ve bir zaman o dağı onların üstlerine o bir gölgelikmiş gibi çekmiştik de, onlar onun üstlerine düşücü olduğu kanısına varmışlardı. "Sizin korunmanız için size verdiğimizi kuvvetlice tutun ve içindeki şeyleri hatırlayın" (demiştik).
172-Ve o kalkışın günü siz: "Şüphesiz ki biz bundan duyarsız kalanlardık" dersiniz diye, bir zaman senin Efendin, Adem'in oğullarından onların sırtlarından soylarını almış ve onları kendi benliklerine tanık yaparak: "Ben sizin Efendiniz değil miyim?" (demişti). Onlar da: "Evet biz tanığız" demişlerdi.
173- Veya siz: "Bizim atalarımız önceden ortak koşmuşlar ve biz onlardan sonra gelen bir soy idik. O geçersizcilerin yaptığı nedeniyle bizi yok mu edeceksin?" dersiniz diye.
174- Ve biz o ayetleri onların dönmeleri için böyle ayrıntılandırıyoruz.
175- Ve sen onlara, kendisine bizim ayetlerimizi verdiğimiz fakat onlardan sıyrılmış, bu yüzden onu o şeytan izlemiş, böylelikle o azgınlardan olmuş kimsenin haberini peşi sıra oku.
176- Ve eğer biz dileseydik, onu kesinlikle onlarla yükseltirdik. Fakat o, o yere sürekli olmak istedi (şimdiki hayatı seçti) ve kendi keyfi arzusunu izledi. Artık onun örneği o köpeğin örneği gibidir. Eğer sen onun üzerine yüklensen, dilini sarkıtıp solur veya onu bıraksan da dilini sarkıtıp solur. Bu, bizim ayetlerimizi yalanlamış olan o topluluğun örneğidir. İyice düşünmeleri için onlara bu anlatıyı anlat.
177- Bizim ayetlerimizi yalanlamış ve kendi benliklerine haksızlık yapmakta olan o topluluk örnek olarak ne kötüdür.
178- Allah kimi doğruya iletirse, artık o, o doğruya iletilendir. Ve kimi de saptırırsa, artık işte onlar o ziyan edenlerin ta kendileridir.
179- Ve ant olsun ki, o cinden ve o insandan bir çoğunu (işlediklerinin sonucunda) cehenneme yaydık. Onların kalpleri vardır onlarla kavrayamazlar. Ve onların gözleri vardır onlarla göremezler. Ve onların kulakları vardır onlarla işitemezler. İşte onlar o hayvanlar gibidir, hayır onlar daha da sapkındırlar. İşte onlar o duyarsızların ta kendileridir.
180- Ve o en iyi isimler Allah'ındır. O halde siz O'nu onlarla çağırın. Ve siz O'nun isimlerinde eğriltme yapmakta olan kimseleri bırakın. Onlar işlemekte oldukları şeylerin yakında karşılığını görecekler.
181- Ve bizim takdir etmiş olduklarımızdan bir ana toplum vardır ki onlar o gerçeğe iletirler ve onunla da eşitliği sağlarlar.
182- Ve o kimseler ki bizim ayetlerimizi yalanladılar, onları bilemeyecekleri yerden kademe kademe (azaba) yaklaştıracağız.
183- Ve ben onlara mühlet veriyorum. Şüphesiz ki benim plânım sağlamdır.
184- Onlar, arkadaşlarında hiçbir cinnet olmadığını düşünmediler mi? O, bir apaçık uyarıcıdan başkası değildir.
185- Onlar, o göklerin ve o yerin hükümranlığına ve Allah'ın herhangi bir şeyden takdir ettiğine ve sürelerinin gerçekten yaklaşmış olma ihtimaline bakmadılar mı? Artık ondan sonra hangi bir söze inanacaklar?
186- Allah kimi saptırırsa, artık onu bir yola iletici olmaz. Ve onları kendi taşkınlıkları içinde bocalamaya bırakır.
187- Sana o andan: "Onun sabitleşmesi (gerçekleşmesi) ne zaman?" diye soruyorlar. Sen de ki: "Onun bilgisi, ancak ve ancak Efendimin yanındadır. Onun vaktini O'ndan başkası ortaya çıkaramaz. (O saat) o göklerdekilere ve o yerdekilere ağır gelmiştir. Size beklenmeyen bir zamandan başka şekilde gelmez." Sen onun hakkında araştıran biri gibi sana soruyorlar. Sen de ki: "Onun bilgisi ancak ve ancak Allah'ın yanındadır. Fakat (bunu soran) o insanların tamamı bilmezler."
188- Sen de ki: "Allah'ın dilemesi dışında kendi benliğim için bir faydaya ve bir zarara hükümran değilim. Ve eğer ben o algılanamayananı bilseydim, kesinlikle maldan* çoğaltmayı isterdim ve o kötülük de bana dokunmazdı. Ben, inanmakta olan bir topluluğa bir uyarıcıdan ve bir müjdeciden başkası değilim."
*El-hayr kelimesine "Mal" anlamı vermek gerekçemiz, Bakara s. 180. ayetindeki geçişindeki anlamına binaendir.
189- O ki, sizi bir tek benlikten* takdir etmiş ve ondan da onunla durulması için onun eşini meydana getirmiştir. Ne zaman ki o, onu kaplayınca (cinsel ilişki kurduğunda eşi) bir hafif yük taşıdı, böylece o onunla (yüküyle bir zaman) geçip gitti. Ne zaman ki (eşi) ağırlaştığında (doğumu yaklaştığında) ikisi Efendileri Allah'a: "Eğer sen bize bir düzgün olarak (çocuk) verirsen, kesinlikle o şükredenlerden olacağız" diye çağrı yaptılar.
*İnsanın yaratılış öyküsü Kur'an'dan öğrendiğimize göre Adem ile başlamaktadır. Adem, yaratılan ilk insan değil, insanın yaratıldığı öz'ün somut hale getirilerek edebi bir üslüp dahilindeki anlatımıdır. Eşinin ondan yaratılması ise kadın ve erkek cinsinin aynı öz'den yaratıldığının beyan edilmesidir. Klasik anlatımla önce Adem, sonra onun kaburga kemiğinden eşi yaratılmış değildir.
190- Ne zaman ki O, ikisine bir düzgün olarak (çocuk) verdiğinde, ikisine verdiği şeyde O'na ortaklar koşmaya kalktılar. Oysa Allah, onların ortak koşmakta oldukları şeylerden yücedir.
191- Hiçbir şey takdir edemez, üstelik kendileri takdir edilmekte olanları mı ortak koşuyorlar?
192- Oysa onlar, onlara bir yardıma ve kendi benliklerine yardım etmeye güç yetiremezler.
193- Ve eğer onları o doğruya iletene çağırsanız, sizi izlemezler. Onları çağırmış olmanız da, susanlar olmanız da sizin için denktir.
194- Şüphesiz ki sizin Allah'ın berisinden çağırmakta olduğunuz şeyler, sizin örnekleriniz gibi kullardır. Öyleyse siz doğru söyleyenler iseniz, haydi onları çağırın da sizi cevaplandırsınlar.
195- Onların ayakları mı var onlarla yürüyorlar? Yoksa onların elleri mi var onlarla yakalıyorlar? Yoksa onların gözleri mi var onlarla görüyorlar? Yoksa onların kulakları mı var onlarla işitiyorlar? Sen de ki: "Siz ortaklarınızı çağırın sonra bana plân kurun bana sakın baktırmayın."
196- Şüphesiz ki benim yakınım Allah'tır. O ki o kitabı indirmiştir. Ve O, o düzgünlere yakın olur.
197- Ve sizin O'nun berisinden çağırmakta olduğunuz kimselerin size yardım etmeye güç yetiremezler ve kendi benliklerine de yardım edemezler.
198- Ve eğer siz onları o doğruya iletene çağırsanız, işitmezler. Ve onları sana bakıyorlar olarak görürsün, oysa onlar göremezler.
199- Sen (hataları) o yok sayma (yolunu) tut ve benimseneni buyur ve o düşüncesizlerden yana kayıtsız kal.
200- Ve eğer seni o şeytandan bir dürtü seni dürtüklerse, sen hemen Allah'a sığın. Şüphesiz ki O, bir en iyi işiticidir, bir en iyi bilicidir.
201- Şüphesiz ki o kimseler korunmuşlardır, onlar o şeytandan bir dolaşıcı dokunduğu zaman, onlar hatırlarlar ve birden (gerçeği) görenlerdir.
202- Onların (şeytanların) kardeşleri, onlara o azgınlığa çekerler, sonra da (bu çekmeyi) kısaltmazlar.
203- Ve sen onlara (gözle görülen) bir ayet getirmediğin zaman: "Onu sen derleyip toplamalı değil miydin?" derler. Sen de ki: "Ben ancak ve ancak Efendimden bana vahyedilmekte olan şeyi izliyorum. Bu, Efendinizden inanmakta olan bir topluluğa doğruyu görmeler ve bir doğruya ileten ve bir sarmalayıcı iyiliktir."
204- Ve siz bu okunan (Kur'an) okunmakta olduğu zaman, sizin sürekli sarmalanmanız için, artık onu dinleyin ve susun.
205- Ve sen, o sözden yükseğin berisinden (bir tonla) o sabah serinliği ve o akşamın erken vakti, yalvarıp yakararak ve gizli olarak kendi benliğinde Efendini hatırla ve sakın o duyarsızlardan olma.
206- Şüphesiz ki senin Efendinin yanında olan kimseler O'na kulluk etmekten büyüklük taslamazlar ve O'nu her türlü eksiklikten uzak tutarlar ve O'na boyun eğerler.
